Bycie na szczycie łańcucha pokarmowego nie gwarantuje przetrwania gatunku. Wiele z tych zwierząt jest podatnych na wpływ człowieka- ciężko jest potem gatunkowi się odrodzić. Ekolodzy i biolodzy wielokrotnie bili na alarm odnośnie spadku ilości zwierząt na wierzchołku piramidy drapieżników, takich jak szarych wilków, puszczyków plamistych, gepardów, orek czy wydr morskich. Jednakże ich wysiłki praktycznie nie dają żadnego skutku.
Autor artykułu opublikowanego w Science Advances, Adrian Stier, mówi:
Odzyskanie drapieżników jest kluczowe, ponieważ często zapewniają one kluczowe rzeczy, takie jak regulacja chorób, utrzymanie bioróznorodności oraz sekwetrację dwutlenku węgla.
Przegląd literatury mówi, że odzyskanie drapieżników może być znacznie cięższe niż się może wydawać. Dobrym przykładem udanego projektu jest przywrócenie wilków w ekosystemie wokół Parku Narodowego Yellowstone. Jednakże wilki nie odtworzyły ekosystemu identycznego jaki był w latach przed 1920 rokiem. Mimo zmniejszenia populacji łosi to wierzby nie stały się dominującym drzewem w tym parku. To z kolei organiczna odzyskanie populacji bobrów, które korzystają z wierzby do budowy zapór wodnych. Jak widać przywracanie starych ekosystemów może okazać się często niemożliwe. Dlatego najlepiej jest skupić się na zaprzestaniu niszczenia przyrody, a nie na jej przywracaniu.
Źródło: http://phys.org/
