Pięć różnych typów ogniw słonecznych trafiło na pokład Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w celu przetestowania ich efektywności oraz zdolności do pracy w trudnych warunkach.
Teksturowane ogniwa fotowoltaiczne oparte na nanorurkach węglowych, zaprojektowane tak, aby wychwytywać światło pod dowolnym kątem, będą oceniane pod względem ich zdolności do wydajnego wytwarzania energii. Inne ogniwa wykonane z perowskitu i taniego materiału zwanego CZTS – wraz z grupą kontrolną w postaci tradycyjnych ogniw krzemowych – znajdą się wśród 20 urządzeń fotowoltaicznych umieszczonych na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w celu przeprowadzenia sześciomiesięcznego testu.
Ogniwa słoneczne zaprojektowane w Georgia Tech są przetwarzane w niskich temperaturach z wykorzystaniem procesów, które umożliwiają tworzenie ogniw z absorberem, który może być około 200 razy cieńszy od szerokości ludzkiego włosa.
Tradycyjne ogniwa są najbardziej wydajne, gdy światło słoneczne jest bezpośrednio nad nimi. Ponieważ kierunek promieni różni się w zależności od orbity, duże pojazdy kosmiczne, takie jak ISS, wykorzystują mechanizmy umożliwiające utrzymanie właściwego ukierunkowania ogniw. Pojawiają się jednak problemy z konserwacją, a same instrumenty są zbyt ciężkie, aby można je było stosować na bardzo małych statkach, takich jak CubeSats.
Zaprojektowane niedawno ogniwa słoneczne mogą skutecznie wychwytywać światło słoneczne padające pod różnymi kątami. Ogniwa wykorzystują „wieże” wykonane z węglowych nanorurek i pokryte materiałem fotowoltaicznym w celu wychwycenia światła, które odbijałoby się od standardowych ogniw.
Wśród innych ogniw, które zostaną przetestowane, znalazły się również te perowskitowe, złożone z tanich, powszechnych materiałów: miedzi, cynku, cyny i siarki. Materiały te mają wysoki współczynnik absorpcji i mogą być odporne na promieniowanie przydatne w zastosowaniach kosmicznych.
