Silna armia to nie tylko odpowiednio wyszkoleni żołnierze, potężne bronie i dobrze zorganizowane struktury dowodzenia. To także rozległe bazy wojskowe, w których można się szkolić, planować manewry, a przede wszystkim – żyć. Poznajcie je bliżej.
Bazy wojskowe na całym świecie to ośrodki aktywności żołnierzy – wypełnione obiektami mieszkalnymi, operacyjnymi, rekreacyjnymi, a nawet własnymi szpitalami. Stany Zjednoczone mają największy budżet obronny spośród wszystkich krajów, więc nie powinno być zaskoczeniem, że największe bazy wojskowe znajdziemy właśnie tam.
Poniżej znajdziecie 5 największych na świecie baz wojskowych, uszeregowanych według liczby żołnierzy w nich stacjonujących. Wszystkie z nich znajdują się na terytorium USA.
*Wszystkie poniższe dane odnoszą się do roku 2019 i pochodzą ze strony militarybases.us
Fort Benning
Z populacją 107 627 i ponad 1/4 populacji aktywnych członków służby, Fort Benning ma 5. największą bazę wojskową na świecie. Placówka armii Stanów Zjednoczonych leży na granicy Alabama-Georgia, obok Columbus w stanie Georgia. Fort Benning zajmuje powierzchnię 457 km2 i jest siedzibą amerykańskich wojsk pancernych i piechoty. Fort Benning jest w stanie rozmieścić siły powietrzem, koleją i autostradą, które są w pełni gotowe do walki.
Nazwa Fortu Benning upamiętnia generała brygady Henry’ego L. Benninga, który walczył dla Konfederacji podczas wojny secesyjnej. Założony w październiku 1918 roku, Fort Benning rozpoczął działalność jako centrum szkoleniowe i do lat 50. ubiegłego wieku miał wiodący w kraju program szkolenia piechoty. Fort Benning założył również szkoły szturmu powietrznego i szkoły rangersów, które uczą zaawansowanych umiejętności. Od 2005 r. Fort Benning jest siedzibą Maneuver Center of Excellence.
Joint Base Lewis–McChord
Joint Base Lewis–McChord (JBLM) znajduje ok. 15 km od Tacoma w stanie Waszyngton, ok. 65 km na południe od Seattle. Liczy 209 000 mieszkańców, w tym aktywnych żołnierzy, członków rodzin i weteranów. Baza zajmuje ponad 1000 km2 w regionie hrabstwa Pierce. Fort Lewis połączył się z McChord Air Force Base w lutym 2010 r., tworząc jedną, wspólną placówkę.
Budowa Fortu Lewis rozpoczęła się w maju 1917 r., a jego nazwa honoruje Meriwethera Lewisa z Ekspedycji Lewisa i Clarka. Pierwsi rekruci przybyli do bazy we wrześniu 1917 r., zwiększając jej populację do 37 000 osób. Z biegiem lat obóz rozrastał się i wspierał żołnierzy podczas obu wojen światowych, wojny w Wietnamie, zimnej wojny i wojny w Zatoce Perskiej. 10 lat później uchwalono kolejne obligacje, aby otworzyć lotnisko na północ od Fortu Lewis. McChord Air Force Base została otwarte w 1940 roku i nazwane na cześć pułkownika Williama Caldwella McChorda, który zginął w wypadku lotniczym.
Dzisiaj, Joint Base Lewis-McChord jest siedzibą I Korpusu US Army i 62d Airlift Wing – służy jako centrum szkolenia i mobilizacji wszystkich służb wojskowych. Jest to jedyna baza wojskowa na zachód od Gór Skalistych.
Fort Hood
Fort Hood to baza wojskowa położona nieopodal miasta Killeen w środkowej części stanu Teksas. Baza została założona w 1942 r. do testowania i szkolenia niszczycieli czołgów podczas II wojny światowej. W Fort Hood stacjonują dwie dywizje: 1 Dywizja Kawalerii oraz Dywizja Zachodnia 1 Armii. W bazie stacjonuje ponad 45 000 aktywnych żołnierzy, a jej całkowita liczebność to 217 000 osób. Fort Hood zajmuje powierzchnię 539 km2 i oferuje całoroczne szkolenia w zakresie walki powietrznej i naziemnej.
Nazwa bazy nawiązuje do postaci generała Armii Konfederacji, Johna Bella Hooda, który przeszedł do historii wojny secesyjnej jako dowódca Brygady Teksańskiej. Po wybudowaniu fortu, ok. 300 rodzin musiało przenieść się ze swoich domów. Fort Hood od lat 70. ubiegłego wieku jest głównym miejscem szkolenia i testowania nowych taktyk i sprzętu. Jest największym posterunkiem pancernym z aktywną służbą wojskową.
Fort Campbell
Fort Campbell to baza wojskowa położona między Hopkinsville w stanie Kentucky a Clarksville w stanie Tennessee. Całkowita populacja bazy wynosi 234 900 osób, z czego ok. 30 000 stanowią aktywni żołnierze. Powierzchnia fortu nie jest duża – to ponad 260 km2, a mimo to jest to druga największa pod względem liczebności baza na świecie.
Baza powstała w 1941 roku i została nazwana na cześć generała Williama Bowena Campbella. Do końca drugiej wojny światowej Fort Campbell był poligonem dla 12., 14. i 20. dywizji pancernych, a także kwaterą główną dla IV Korpusu Pancernego i 26. Dywizji Piechoty. Fort Campbell jest siedziba 101 Dywizji Powietrznodesantowej, znanej jako Krzyczące Orły, jednej z najsłynniejszych dywizji US Army. Obecnie żołnierze dywizji nie są szkoleni w skokach spadochronowych, a określenie „powietrznodesantowa” w nazwie jest tylko pozostałością historyczną. Obecna doktryna bojowa dywizji opiera się na transporcie żołnierzy śmigłowcami, stąd precyzyjniejsze określenie „powietrzno-szturmowa”.
Fort Bragg
Fort Bragg to baza US Army w południowo-wschodniej części stanu Karolina Północna, nieopodal miasta Fayetteville. Jest to oficjalnie największa baza wojskowa na świecie – na co dzień mieszka i pracuje tu ponad 260 000 osób. Przez wielu Fort Bragg jest uznawany za serce wojskowego wszechświata. Całkowita powierzchnia fortu to blisko 404 km2, podczas gdy sama placówka ma powierzchnię ponad 19 km2.
Baza została założona w 1918 roku jako poligon artyleryjski Camp Bragg i nazwana na cześć generała Braxtona Bragga z czasów wojny secesyjnej. Nazwę zmieniono na Fort Bragg w 1922, pierwsze stałe budynki postawiono w 1923–1924. W latach II wojny światowej baza znacznie powiększyła się, stając się wielkim ośrodkiem szkolenia żołnierzy. Pierwotnym przeznaczeniem Fortu Bragg było wspieranie sześciu brygad artylerii, ale plan ten upadł po zakończeniu I wojny światowej z powodu demobilizacji. Baza przeszła modernizację w połowie lat 90. ubiegłego wieku, a tempo operacji jednostek znacznie wzrosło w wyniku kampanii w Afganistanie i Iraku. W Fort Bragg stacjonuje 82. Dywizja Powietrznodesantowa, a także Zielone Berety. Do bazy przylega lotnisko wojskowe Pope Air Force Base.
