Kiedy masywne gwiazdy kończą swoje istnienie, rozświetlają kosmos jasnymi wybuchami światła i materiału znanymi jako supernowe. Tego typu zjawisko jest niesamowicie energetyczne – tak bardzo, że tworzy to, co wygląda jak szczególnie jasna nowa gwiazda, która z czasem również znika.
Te eksplodujące gwiazdy świecą niezwykle mocno, dzięki czemu można je dostrzec z daleka za pomocą teleskopów, takich jak Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Jego nowy cel, galaktyka spiralna o nazwie NGC 4051 znajduje się około 45 milionów lat świetlnych od Ziemi. W jej obrębie w ostatnich latach pojawiło się wiele supernowych. Pierwsza została zauważona w 1983 r., druga w 2003 r., a ostatnia w 2010. Te zdarzenia były widoczne w centrum i spiralnych ramionach NGC 4051.
Czytaj też: Zobaczcie efekty eksplozji supernowej dzięki trójwymiarowemu modelowi
SN 1983I i SN 2010br zostały sklasyfikowane jako supernowe typu Ic. Ten typ supernowej powstaje w wyniku zapadnięcia się rdzenia masywnej gwiazdy, która straciła swoją zewnętrzną warstwę wodoru i helu, albo przez wiatry, albo przez masowy transfer do gwiazdy towarzyszącej.
NGC 4501 znajduje się w południowej części gromady galaktyk znanych jako Gromada Wielkiej Niedźwiedzicy. Ta gromada jest szczególnie bogata w spirale, takie jak NGC 4051, i jest podzbiorem większej Supergromady w Pannie, w której mieści się również Droga Mleczna.
[Źródło: phys.org; grafika: NASA]
Czytaj też: Fala uderzeniowa supernowej rozgrzała atomy do ogromnych temperatur
