Niewielka gwiazda neutronowa pochłonęła fragmenty swoich bliźniaczych gwiazd, wywołując zjawisko, którego naukowcy nigdy wcześniej nie widzieli.
W przeciwieństwie do większości obiektów w kosmosie (w tym innych gwiazd neutronowych oraz samej Ziemi), gwiazda neutronowa GRO J2058+42 nie posiada dwóch prostych biegunów magnetycznych na jej północnym i południowym krańcu. Zamiast tego, ma zniekształcone pole magnetyczne, z wypaczonymi obszarami intensywnego magnetyzmu.
Obiekt ten został odkryty w 1995 roku, kiedy to wyemitował duży wybuch, ale od tego czasu był dość cichy. W marcu gwiazda ponownie się rozświetliła, ponieważ pochłonęła kawałek materii ze swojej bliźniaczej, zwykłej gwiazdy.
Gwiazdy neutronowe są częto sparowane z normalnymi gwiazdami, dzięki czemu mogą pochłaniać ich materię. Biorąc pod uwagę, że obracają się one dość szybko i regularnie, badacze mogą mierzyć ich rozjaśnianie i przyciemnienie oraz poszczególne częstotliwości emitowanego przez nie światła.
Czasami, te częstotliwości obejmują „linie cyklotronu”, czyli cechy w świetle pochodzącym od gwiazdy, która sugeruje obecność potężnego pola magnetycznego. Zazwyczaj gwiazdy neutronowe dzielą się na dwie kategorie: gwiazdy neutronowe bez linii cyklotronowej oraz takie, które ją posiadają.
Ta gwiazda jest inna. Kiedy w marcu rozjaśniła się ponownie, NASA skupiła instrument NuSTAR na źródle światła, a urządzenie odkryło linię cyklotronu. Występowała ona jednak zaledwie przez 10% czasu. To sugeruje, że coś dziwnego dzieje się z polami magnetycznymi GRO J2058+42. Pole gwiazdy wskazuje Ziemię tylko przez dziesiątą część okresu rotacji trwającego 3 minuy i 16 sekund.
Trudno jest wytłumaczyć, dlaczego ta gwiazda neutronowa ma tę właściwość. Pola grawitacyjne wokół niej są tak intensywne, że na przykład większość promieni rentgenowskich, które widzimy z Ziemi, pochodzi z odległej strony gwiazdy. Gdy opuszczają one powierzchnię tego obiektu, jego grawitacja wygina ich drogę przez przestrzeń kosmiczną, aż zostaną skierowane na Ziemię.
