Według nowego badania naukowcy mogą zacząć badać podwójne czarne dziury jeszcze sprawniej i dokładniej.
Podwójne czarne dziury nie są rzadkością we Wszechświecie, w którym średnio raz na tydzień jest odnajdywana kolejna. W teorii. Za te odkrycia odpowiadają detektory fal grawitacyjnych, ale jeśli te zjawiska występują akurat w pustej przestrzeni, to brak światła sprawia, że badacze nie są wstanie ustalić, gdzie dokładnie miały miejsce. Wspomniany raport sugeruje jednak, że naukowcy mogą zobaczyć światło z połączenia czarnej dziury, jeśli dojdzie do zderzeń w obecności gazu.
Czarne dziury powstają, gdy umierają masywne gwiazdy, aby po chwili zacząć zapadać się w obszary galaktyk, w których grawitacja jest najsilniejsza. Uważa się nawet, że w centrach galaktyk gromadzi się duża liczba czarnych dziur, ponieważ czai się w nich znacznie większa, pojedyncza i przede wszystkim supermasywna czarna dziura.
Jeśli pojedyncze małe czarne dziury przechodzą wystarczająco blisko siebie na orbicie, ich wzajemna grawitacja pozwala im się ”sparować” i rozpocząć krążenie wokół siebie (przy zachowaniu orbitowania wokół centralnej supermasywnej czarnej dziury). Jeśli jednak inna czarna dziura zawita w okolicę duetu, to może go z łatwością rozerwać. Jak wspomina badacz:
Czarne dziury tańczą, tworzą i zrywają związki, ale rzadko zbliżają się do siebie, by się połączyć. Jeśli dojdzie do połączenia, nastąpi ono w ciemności, bez powiązanego światła.
Nowa praca wielu zespołów z kilku uniwersytetów sugeruje, że można zobaczyć ten efekt połączenia się czarnych dziur, o ile nastąpi w towarzystwie gazu. Zwykle bowiem po połączeniu czarnych dziur pobliski gaz próbuje podążać za owocem fuzji, ale uderza w sąsiedni gaz dyskowy, powodując zderzenie uderzeniowe. Jeśli dysk gazowy jest wystarczająco cienki, aby pozwolić na ujście światła, blask uderzeniowy może być wykrywalny podczas badań nieba za pomocą teleskopu.
Prawdopodobieństwo wykrycia blasku uderzeniowego na i tak już jasnym dysku jest najlepsze w przypadku łączenia się dużych czarnych dziur wokół masowych centralnych czarnych dziur o mniejszej masie. Skala czasowa, w której blask jest uwalniany, może pomóc astronomom odróżnić połączenie czarnej dziury od przypadkowych zmian w gazie dyskowym.
