Reklama
aplikuj.pl

Pod Oceanem Atlantyckim znajduje się zbiornik słodkowodnej wody

Gigantyczna warstwa słodkiej wody znajduje się pod Oceanem Atlantyckim, tuż przy północno-wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Chociaż dokładna jej ilość jest wciąż tajemnicą, zbiornik może być największym tego typu, zajmując region rozciągający się na ok. 350 km. Taka warstwa wodonośna może zawierać około 2800 kilometrów sześciennych lekko słonej wody. 

Naukowcy zauważyli pierwsze przesłanki co do występowania słodkiej wody w tamtym miejscu już w latach 70-tych. Wtedy też firmy wiercące u wybrzeży w poszukiwaniu ropy regularnie natrafiały na obecność słodkiej wody. Aby zbadać te obszary w obecnych czasach, naukowcy opuścili instrumenty na dno morskie, aby zmierzyć pola elektromagnetyczne. Ponadto jedno z urządzeń emitowało sztuczne impulsy elektromagnetyczne i mierzyło reakcje dużych głębokości. Obie metody dotycząca faktu, że słona woda przewodzi fale elektromagnetyczne lepiej niż słodka, więc zbiorniki tej drugiej będą się wyróżniały jako pasma o niskiej przewodności.

Czytaj też: Pojawił się pomysł przetransportowania góry lodowej z Antarktydy do Kapsztadu

Warstwa wodonośna prawdopodobnie powstała pod koniec ostatniej epoki lodowcowej. Około 20 000 do 15 000 lat temu znaczna część wody na świecie była „zamknięta” w lodowcach, dzięki czemu poziom morza był niższy niż obecnie. Wraz ze wzrostem temperatury i topnieniem lodu pokrywającego północny wschód USA woda zmyła ogromne ilości osadów, które tworzyły delty rzek na wciąż odsłoniętym szelfie kontynentalnym. Duże kieszenie świeżej wody ze stopionych lodowców utknęły wtedy w osadach. Później poziom morza wzrósł, zatrzymując osad i świeżą wodę pod oceanem.

Należy zauważyć, że warstwa wodonośna jest najświeższa blisko brzegu i coraz bardziej słona, co wskazuje, że z czasem powoli miesza się z wodą morską. Ta w pobliżu lądu ma około 1 części na tysiąc soli, natomiast zewnętrzne krawędzie wodonośne – około 15 części na tysiąc. Mimo wszystko jest to wciąż niższe stężenie niż w przypadku typowej wody morskiej, która osiąga wartości rzędu 35 części na tysiąc.

[Źródło: livescience.com; grafika: Gustafson]

Czytaj też: Naukowcy odkryli wzory związane z topnieniem Lodowca Szelfowego Rossa