Dużo się mówi o tym, że do OC Intel Core i9-10900K należy wybrać AiO 360 mm. Sprawdźmy więc, jak w rzeczywistości sprawuje się takie połączenie.
Wybrane AiO 360 mm
W testach wykorzystałem chłodzenie Cooler Master MasterLiquid ML360R RGB. Jest to AiO kosztujące ok. 650 zł, czyli całkiem przystępne pieniądze jak na taką wielkość. Wentylatory mają maksymalną prędkość równą 2000 RPM, a pompka oferuje maksymalnie 2400 RPM. Całość przy tym całkiem nieźle wygląda – obecne jest ARGB, które może się podobać. AiO jest więc dobrym przedstawicielem 360 mm konstrukcji i wyniki osiągnięte na nim mogą dać rzut na całkowite możliwości OC i temperatury.
Teraz kilka ważnych rzeczy dotyczących podkręcania. Ponieważ nie zależy mi na kulturze pracy to ustawiłem wentylatory oraz pompkę na maksymalne obroty. Zapewnia to stałe chłodzenie z największą mocą. Do obciążenia wykorzystałem OCCT Linpack 6.0.0. Bardzo dobrze obciąża on procesor i można śmiało założyć, że jeśli CPU przejdzie w nim dłuższe wygrzewanie to spokojnie poradzi sobie choćby w grach. Testy przeprowadzałem też w lecie, podczas gdy temperatury powietrza były dosyć wysokie – musicie mieć to na uwadze oceniając uzyskane wyniki.
Podkręcanie Intel Core i9-10900K
Zacznij od początku, czyli od temperatur procesora bez podkręcania. Test obciążeniowy trwał 20 minut.
Te są dosyć niskie – procesor pracował z taktowaniem 4,9 GHz i stosunkowo niskim napięciem ok. 1,25-1,29 V.
Następnie sprawdziłem jak wygląda sytuacja przy taktowaniu 5,1 GHz i napięciu 1,35 V.
Jak sami widzicie jest całkiem nieźle – temperatury są poniżej 90°C i całość nie sprawia problemów.
Jak więc będzie na 5,2 GHz i 1,35V? Niestety tutaj komputer bardzo szybko się zrestartował. Przeszedł on za to 20 minut testów przy napięciu 1,375 V.
Temperatury są już wyższe, ale nie jest źle jak na lato.
Na taktowaniu 5,3 GHz komputer wstawał, niestety praktycznie od razu po włączeniu testu komputer zawieszał się bądź restartował. Nawet napięcie powyżęj 1,4 V tego nie zmieniało.
Wróćmy więc do 5,2 GHz i 1,375 V. Niestety po dłuższym obciążeniu, nawet ok. 30 minut, OCCT wskazywał błędy lub komputer się restartował. Takie ustawienie nie było więc stabilne. Niestety nawet po podniesieniu napięcia do 1,4 V sytuacja była taka jak na screenie poniżej.
Także temperatury były z czasem bardzo wysokie – zbyt bliskie 100°C. Oczywiście w grach całość była stabilna i temperatury znacznie niższe, ale procesor trafi pod platformę, gdzie czasami będzie musiał przejść mocne obciążenia choćby Cinebench R20. W tym benchmarku przy testach wielordzeniowych procesor nagrzewał się równie mocno co w OCCT. Pamiętajcie jednak, że temperatura otoczenia z racji lata była dosyć spora. Takie taktowanie spokojnie mogło by przejść przy grach czy przy krótszych obciążeniach benchmarkami. Niestety prawdopodobnie Intel Core i9-10900K będzie musiał się u mnie zmierzyć z mocniejszymi zadaniami, stąd zdecydowałem się na ustabilizowaniu go na 5,1 GHz i napięciu 1,35 V.
Jak sami widzicie procesor bez problemów przeszedł 1h testu OCCT Linpack a temperatury maksymalnie sięgały 90°C. Jest to więc znacznie bezpieczniejsze i stabilniejsze ustawienie procesora. Uważam zresztą, że tak mocne jego żyłowanie dla 100 MHz nie ma zbytnio sensu – nie odczujecie tak małej różnicy, a różnicę w temperaturach czy stabilności możecie już poczuć.
Podsumowanie
Ostatecznie procesor będzie u mnie działał przy AiO 360 mm na taktowaniu 5,1 GHz i napięciu 1,35 V. Moim zdaniem nie ma sensu dla 100 MHz znacznie mocniej go żyłować w szczególności, że z upałami będzie tylko gorzej. Takie ustawienia i tak spokojnie wystarczą pod najmocniejsze grafiki na rynku – nie ma mowy o bottlenecku ze strony procesora.
Dajcie znać w komentarzach jak Wam się udało podkręcić procesor i go ustabilizować. Napiszcie też, jakie macie temperatury na konkretnych AiO – może jakieś inne AiO 360 mm daje lepsze rezultaty po OC?
