Czy Androidy śnią o elektrycznych owcach? Trudno powiedzieć. Z całą pewnością natomiast można stwierdzić, że uniwersum o tej samej nazwie (Android) jest jednym z najciekawszy i najbardziej klimatycznych w swoim gatunku. Dziś przyjrzę się nieco mniej popularnej produkcji z tego świata – Android: Mainframe.
Zawartość pudełka z Android: Mainframe
Średnich rozmiarów pudełko z Android: Mainframe zawiera składaną (z 4 części) planszę, troszkę kart, żetony oraz niebieskie, plastikowe przegrody. Plansza jest bardzo solidna, aczkolwiek ponuro-czarna. Karty jakościowo nie odbiegają od standardów, są całkiem niezłe, choć mogłyby być grubsze. Żetoniki – solidne, nie powinny się zniszczyć.
Całość prezentuje się… średnio. O ile grafiki na kartach wyglądają dość klimatycznie (zwłaszcza jak ktoś lubił grafiki Netrunnera), o tyle nie ma ich zbyt wiele, a czarna plansza z niebieskimi przegrodami nie prezentuje się szczególnie imponująco.
Instrukcja dobrze wyjaśnia zasady, chociaż wprowadzanie własnego, nieco nie intuicyjnego nazewnictwa utrudnia nieco zrozumienie gry.
Zasady gry
Rozgrywa w Android: Mainframe jest dość prosta. Naszym celem jest zdobycie jak największej liczby punktów, które zdobywamy poprzez „zabezpieczanie stref”. Żeby nie zanudzać szczegółami – przypomina to troszkę granie w „kropki” na szkolnej kartce, przy czym aby zabezpieczyć „strefę” musimy być jedynym graczem, który posiada w niej swój żeton.
Aby tego dokonać możemy wykonać jedną z trzech czynności w swojej turze:
- Wykonać tzw. „program podstawowy” – jest to pewien układ niebieskich przegród, który umieszczamy na planszy albo jedna z 5 opisanych w instrukcji akcji. W czasie gry zawsze możemy wybrać jeden z 4 takich programów
- Wykonać „program unikatowy” ze swojej ręki – każdy z graczy posiada 3 unikatowe programy do zagrania.
- Odrzucić „program podstawowy” i umieścić swój żeton na planszy.
Gra kończy się, gdy zabezpieczono wszystkie strefy planszy, nie można już poprawnie zagrać żadnego programu lub skończyła się talia kart. Uwierzcie mi – napisanie tego było dużo bardziej skomplikowane niż sama rozgrywka.
Wrażenia
Nie miałem wielkich nadziei otwierając pudło z Android: Mainframe. Zwłaszcza niezbyt urodziwa zawartość nie nastrajała optymistycznie. Tymczasem trafiła mi się prawdziwa perełka! Ta gra jest po prostu świetną grą abstrakcyjną. Początkowo wydaje się, że rozgrywka jest banalnie prosta, jednak im dłużej gramy, tym nasze posunięcia będą wymagały więcej zastanowienia. Dostawić żeton czy może starać się zabezpieczyć tę strefę? A może poczekać jeszcze troszkę, to wtedy strefa będzie większa i zdobędę więcej punktów? Podmiana żetonu przeciwnika w tym miejscu też jest niezłą opcją…
To właśnie uwielbiam w takich grach – proste zasady, które dają multum możliwości i wymagają przemyślenia swoich ruchów. Po prostu wow, Mainframe zaatakował zupełnie znienacka, przebojem wbijając się do TOP10 ocenianych przeze mnie gier.
Regrywalność i balans
Do naszej dyspozycji oddano 6 unikalnych runnerów (postaci), każdy z nich posiada 5 kart programów unikatowych (przy czym dociągamy 3). Do tego talia programów podstawowych jest dość obszerna, więc trudno będzie nam trafić na dwie takie same rozgrywki. Zupełnie nie martwiłbym się o regrywalność Mainframe’a.
Pewna asymetryczność rodzi pytanie o balans. Osobiście wydaje mi się, że jest on całkiem niezły. Jasne, niektóre programy unikalne są bardziej sytuacyjne od innych. Nie mamy tu jednak sytuacji, w której ktoś wygra wyłącznie dzięki umiejętności z karty – tutaj liczy się przede wszystkim dobre zaplanowanie działań.
Czas gry i skalowanie
Na pudełku Android: Mainframe znajdziemy informację o 30 minutach i w tyle spokojnie się zmieścimy. Podejrzewam, że 20 minut w większości przypadków również będzie wystarczające. W Mainframe’a możemy grać od 2 do 4 osób, przy czym w każdym składzie wrażenia z gry są odmienne.
W dwie osoby mamy dość dużo miejsca na planszy, dopiero pod koniec gry rozgrywka robi się bardziej zacięta. Przy pierwszym większym błędzie niemal na 100% wygra przeciwnik. Mimo to Mainframe działa świetnie w tym składzie.
Skład trzyosobowy moim zdaniem jest idealny – miejsca na planszy jest zdecydowanie mniej, móżdżenie przechodzi na wyższy poziom. Nasze plany zdecydowanie rzadziej będą realizowane w 100% zgodnie z pierwotnymi założeniami, a zdobycie choćby trzech pól w strefie będzie dobrym wynikiem.
W cztery osoby jest już bardzo ciasno, ale także, niestety, zbyt rzadko przeprowadzamy nasze działania tak, jakbyśmy chcieli. Sytuacja na stole może diametralnie się zmienić pomiędzy naszymi dwoma ruchami. Osobiście nie polecam gram w cztery osoby, gra zdecydowanie wtedy traci.
Podsumowanie
Wow. Jestem naprawdę zauroczony tym tytułem. Dlaczego więc Android: Mainframe nie był i nie jest zbyt popularny w naszym kraju? Mam dwa typy. Po pierwsze – wykonanie na pierwszy rzut oka nie powala. Na kolejny zresztą też nie. Owszem, całość jest bardzo solidna, ale wzrokiem z pewnością Mainframe’a nie kupimy. Drugim typem jest cena. Pierwotna, poza promocjami, sięga około 150zł. To zdecydowanie za dużo jak na zawartość jaką otrzymujemy. Niemniej w cenach promocyjnych warto się w ten tytuł zaopatrzyć.
EGZEMPLARZ WŁASNY
