Lubię gry imprezowe. Dlaczego? Bo łatwo nimi wciągnąć do tej pory „NIEplanszówkowe” osoby w świat gier bez prądu. Proste, przyjemne zasady, często spora regrywalność i kupa śmiechu. Dlatego do Gry pomyłek byłem od początku dość optymistycznie nastawiony.
Zawartość
Malutkie pudełko (w końcu nazwa „pocket game” zobowiązuje) skrywa 54 karty i instrukcję (która początkowo przykleiła się do pudełka, już miałem wysmarować w recenzji, że jej nie dostałem). Karty są średniej jakości, za to pudełko… raczej długo nie pożyje, lepiej przygotować sobie jakiś zamiennik. I to szybko.
Instrukcja sprawnie tłumaczy nam o co w Grze Pomyłek chodzi… a że zasad dużo nie ma (co zaraz zobaczycie) to nie jest ona zbyt długa.
Zasady
Jeden z graczy (tzw. Rozgrywający) bierze do ręki talie kart z pytaniami, następnie bierze jedną z kart ze stosu i czyta na głos jedno wybrane przez siebie pytanie. Cały czas musi pamiętać o zasłonieniu przed graczami rewersów talii i karty z której czyta pytanie. Po zakończeniu czytania Rozgrywający pokazuje rewers wierzchniej karty talii graczom, których zadaniem staje się odpowiedzenie na zadane pytanie. W zależności od rewersu muszą odpowiedzieć zgodnie z prawdą (trzy różne zielone rewersy) lub niezgodnie (trzy różne czerwone rewersy). Są też pytania, na które musimy odpowiedzieć „bzdura”. O tym kto pierwszy odpowiedział decyduje rozgrywający. Po 5 pytaniach następny gracz zostaje rozgrywającym. Punkty zapisujemy na kartce.
Jest też wariant gry drużynowej z nieco innymi zasadami (czytamy każdemu członkowi swojej drużyny pytania, a ten ma 30 sekund by odpowiedzieć na jak największą liczbę z nich. Parafrazując pewnego planszówkowego youtubera – proste? Bardzo proste.
Wrażenia
Moja standardowa ekipa mnie zawiodła, więc byłem zmuszony do gry z ludźmi, którzy na co dzień mają praktycznie zerowy kontakt z grami bez prądu. Mówiąc szczerze – gra przyjęła się całkiem nieźle, choć nie wszyscy byli zachwyceni.
Niewątpliwe dużym plusem jest pomysł z odpowiedziami prawda/fałsz. Zdecydowanie zwiększa regrywalność tytułu, ale nie to jest jego największym plusem. Mechanizm ten daje naprawdę mnóstwo okazji do śmiechu (zwłaszcza dla Rozgrywającego), ponieważ możemy wręcz zobaczyć jak osobom myślącym nad odpowiedzią przestawiają się trybiki w mózgu i plącze język, bo nagle trzeba podać niepoprawną odpowiedź :-) Niestety, w tym miejscu pojawia się mój największy zarzut co do Gry POmyłek- pytania są zdecydowanie za proste. Jasne, jest śmiesznie, gdy ktoś ma odpowiedzieć fałszywie, ale przy poprawnej odpowiedzi nie stanowią one żadnego wyzwania. To nie jest nawet poziom pierwszych pytań w 1 z 10. Troszkę szkoda, choć rozumiem, że dzięki temu można pograć nawet z dziećmi.
Jak już wspomniałem – opinie były różne. Sama rozgrywka raczej przypadła ludziom do gustu, jednak osoby będące z natury „myślicielami” narzekały na przekrzykiwanie się współgraczy i ogólne tempo rozgrywki. Nie ma przebacz, trzeba odpowiadać bardzo szybko.
Gra Pomyłek przewidywana jest dla grupy 3-10 osób, ale nie wyobrażam sobie rozgrywki dziesięcioosobowej – trudno byłoby wyłonić zwycięzcę każdego pytania w tak dużej grupie. 5-6 osób to optimum. Wariant drużynowy niespecjalnie przypadł mi do gustu.
Sama rozgrywka bardziej przypadła do gustu żeńskiej części grupy… chociaż pytanie o kolor bielizny w połączeniu z odpowiedzią „prawda” spowodowały przybranie czerwonej barwy na jednej z twarzy ;-)
Czy Gra Pomyłek mi się podobała? W gruncie rzeczy uważam, że jest niezła, choć raczej nie stanie się moją ulubioną grą imprezową. Mimo wszystko warto dać grze szansę. Zwłaszcza w grupie nie znającej gier planszowych/karcianych powinna się sprawdzić. Cena waha się od 16 do 20zł. Za tyle można kupić paczkę papierosów (albo kilogram kurczaka, jak ktoś nie pali) – za taką cenę nie ma się co zastanawiać
Dziękujemy wydawnictwu Trefl Kraków za przesłanie gry do recenzji!
