Kojarzycie takie seriale jak „Psie Serce”, „Usta Usta”, „Miś Uszatek”? Orientujecie się z jakiego filmu pochodzi cytat „W takiej sytuacji prawda nie istnieje, liczy się tylko ta wasza solidarność jajników”? Może potraficie powiedzieć gdzie mieszka Plastuś? Są to zagadnienia, które spotkacie grając w Polski Film. Gra została stworzona jako idealna opcja na imprezy. Ale czy rzeczywiście jest ona godna polecenia?
Gra została zapakowana w pudełko o wymiarach 25cm x 25cm x 6cm. Na górze umieszczeni są znani aktorzy- Krystyna Janda, Marek Perepeczko oraz Borys Szyc. Z jakich filmów pochodzą grafiki? Tego już wam nie powiem bo zwyczajnie nie mam pojęcia. Jedynie Janosika kojarzę, ale go chyba każdy zna :). Po drugiej stronie znajdziemy pełny opis gry, w całości w naszym ojczystym języku. W sumie ciężko, żeby osoby zza granicy poradziły sobie w tej dziedzinie. Wnętrze pudełka jest dobrze przemyślane. Mamy cztery miejsca na karty oraz wnękę na żetony, pionki i klepsydrę. Ale co dokładnie zawiera opakowanie? W środku znajdziemy 300 kart z 1800 różnymi pytaniami i odpowiedziami, 100 kart z 300 zadaniami, dwustronną planszę do gry, 6 pionków, 36 żetonów w sześciu kolorach, kostkę, klepsydrę oraz instrukcję dla obu wariantów. Karty mają wymiary 9cm x 6cm. W wersji dla rozgrywki podstawowej, na jednej stronie znajdziemy pytania, a na drugiej odpowiedzi. To co mi się nie podoba, to umieszczenie nazw kategorii w kolorowych kółkach- nie mieszczą się one w wyznaczonych miejscach, wygląda to strasznie nieestetycznie. Podobnie sprawa wygląda z jednostronnymi kartami do wersji party. Napis „mówienie” nie mieści się w obszarze, a przecież jest tyle wolnego miejsca. Plansza do gry jest kwadratem o boku około 43cm. Z jednej strony znajdziemy wersję podstawową, a na drugiej wersję party. Jej wykonanie jest po prostu dobre. Grafika nie jest powalająca, ale też ona nie gra dużej roli. Instrukcja dobrze wyjaśnia zasady gry, które nie są skomplikowane. Co jest kolejnym małym minusem, w niektórych jej miejscach tekst zlewa się z tłem– trzeba mocno wytężyć wzrok, aby doszukać się literek.
Jak już wcześniej wspomniałem, gra posiada 2 opcje rozgrywki: podstawową i party. Do każdej z nich dołączony jest inny zestaw kart, inny sposób gry.
Gra podstawowa. Celem rozgrywki jest zdobycie 6 żetonów, każdy musi być w innym kolorze (oznaczającym inną dziedzinę). Kategorii pytań mamy sześć: film przed rokiem 89, film po roku 89, cytaty filmowe, twórcy i aktorzy, seriale/filmy animowane oraz różne. Grę zaczyna się w wybranym przez siebie narożniku. Każdy z graczy dostaje, po uprzednim potasowaniu, swoją pulę pytań. Gracz, który rozpoczyna zabawę, rzuca kostką i porusza się w wybranym przez siebie kierunku. Jeśli pionek stanie na jednym z narożnych pól to gracz może przenieść się na dowolne miejsce. Tam gdzie się zatrzyma, na pytanie z tej kategorii odpowiada. Jak odpowie prawidłowo to dostaje żeton odpowiedniego koloru. Jak źle- tura przechodzi na następnego gracza. Jeśli odpowie prawidłowo a ma już żeton tego koloru to zyskuje on kolejną turę. Jeśli ktoś zbierze 6 żetonów, to musi dostać się na narożne pole. Stamtąd idzie na środek planszy, ku zwycięstwu. Ale wtedy może poruszyć się tylko o 1 pole na turę. Dodatkowo, aby móc wykonać ruch musi on prawidłowo odpowiedzieć na pytanie z karty, które wybiera gracz po lewej stronie.
Gra na party. W tej wersji zadaniem jest stać się wielką gwiazdą. Na początku, należy podzielić się na przynajmniej dwie drużyny. Na planszy, na odpowiednio podpisanych polach, należy ułożyć karty pytań oraz kart z zadaniami. Droga kariery wygląda następująco: statysta, statysta w „Górnej Alei”, aktor w reklamie proszku do prania, aktor w serialu „Niekończąca się droga”, rola drugoplanowa w filmie „Małe piwo”, główna rola w filmie „Waleczna miłość”, wschodząca gwiazda, stajesz się wielką gwiazdą. Każda drużyna przesuwa pionek o jedno pole i wykonuje zawarte tam zadania. O wyborze kategorii decyduje rzut kostką (kategorie wraz z wynikami rzutów są opisane na planszy). Jest tu tez ważna różnica. Gdy jakiś zespół prawidłowo odpowie na pytanie, to może on przesunąć się na następne pole i kontynuować swoją dobra passę. Oprócz pytań, znajdziemy tak także opisywanie zagadnień (mówienie), rysowanie oraz pantomimę. W końcu to wersja na imprezy :)
Jeśli nie macie pojęcia o kinematografii polskiej to naszykujcie się na długa rozgrywkę. Grając w grę podstawową, w 4 osoby, ukończenie jej zajęło ponad 2h. Udało się to tylko dzięki jednej rzeczy- pytania są strasznie niezbalansowane. Możecie trafić na pytanie, w którym odpowiedzi są wymienione, można strzelać, albo są oczywiste- wtedy macie szanse na odpowiedź. Jednakże czasem na traficie na ciężkie pytania otwarte- wtedy jest ciężko. Jako przykład pierwszej opcji podam pytanie: „Z jakiej perspektywy pokazany jest świat w serialu „Psie serce?””. Oczywiste jest, że z psa. Jednakże następne pytanie, z tej samej kategorii, może brzmieć: „Czyim wcieleniem jest kot z serialu „Siedem życzeń””. Odpowiedź brzmi Rademenesa. Wątpię, czy nawet jeśli ktoś oglądał ten serial, znałby odpowiedź na to. Brak zrównoważenia to główny zarzut dla Polskiego Filmu. Podobnie jest z wersją na party. Tutaj zaś nie znając filmu, serialu strasznie ciężko jest jakkolwiek wytłumaczyć zagadnienie. Poza tym, w tej opcji są długie przestoje pomiędzy graczami, czasami za długie. Gra wtedy zaczyna przynudzać i strasznie się dłużyć.
Gra z pewnością wciągnie osoby znające się na tematyce, bądź chcą się czegoś nauczyć. Jeśli należysz do jednej z tych grup, nie przeszkadza Ci fakt, że czasami twoi znajomi trafią na banalne pytania, to spokojnie mogę Ci ją polecić. Oczywiście musisz też zaakceptować pozostałe wady produkcji. Jednakże gra nie jest przeznaczona dla wszystkich. Jeśli, tak jak ja, kompletnie nie znasz tematu, to gra Ci się nie spodoba. Dla Ciebie jest znacznie wiele lepszych propozycji na imprezy niż Polski Film. Dlatego też nie mogę przyznać grze żadnego odznaczenia, nie mogę jej też odradzić. Zastanów się dobrze, drogi czytelniku, czego oczekujesz od takiej produkcji i czy nie lepiej zastanowić się nad innymi pozycjami imprezowymi.
