Współpracujące ze sobą roboty nie są nowym pomysłem, ale ich rozwój jest już zupełnie inną kwestią. Do niego swoją cegiełkę dołożyli naukowcy z MIT, którzy stworzyli prototypowe roboty montażowe BILL-E, mogące samodzielnie budować małe struktury lub współpracować, aby tworzyć większe.
Jest to tak naprawdę owoc pracy doktorskiej Benjamina Jenetta, który chciał ułatwić proces produkcyjny przez przeprowadzanie najważniejszych montaży nie w różnych, a w tej samej lokacji. Oszczędza to zarówno czas, jak i pieniądze, a kluczem do tego mają być małe i bliźniaczo podobne do siebie roboty BILL-E, które mogą znaleźć zastosowanie w konstrukcji samolotów, budowaniu mostów, a nawet wznosić całe budynki od fundamentów.
Współpracując z Amirą Abdel-Rahman, Kennethem Cheungem oraz profesorem Neilem Gershenfeldem, Jenett osiągnął prototypowy etap rozwoju. Roboty mają postać zawiasowego ramienia z chwytakami na obu końcach, które zaciskają się na trójwymiarowych blokach i rozpoczynają konstrukcję blok po bloku.
Każdemu robotowi można przypisać część ogólnej budowy oraz proces zbierania, umieszczania i łączenia bloków ze sobą. Nie trzeba wtedy wyposażać je w zaawansowane czujniki nawigacyjne – każdy bot BILL-E musi tylko wiedzieć to, gdzie się znajdują w stosunku do bloku, nad którym pracuje w danym momencie.
To różni się od wszystkich innych robotów. Musi tylko wiedzieć, gdzie jest następny krok.
Abdel-Rahman zaprojektował do nich specjalne oprogramowanie, które pozwala, robotom BILL-E szybko konstruować duże obiekty. Oprócz tego mogłyby też naprawiać lub wymieniać uszkodzone części konstrukcji przy użyciu tego samego procesu, którym posłużono się podczas budowy. Roboty można też ulepszać, aby dodać nowe sekcje do istniejących kompilacji, aby zmienić lub funkcje.
W przypadku stacji kosmicznej lub siedliska księżycowego roboty te funkcjonowałyby na konstrukcji, stale ją utrzymując i naprawiając.
