Mapa obejmuje Szwajcarię oraz Francję, Włochy, Niemcy i Belgię. Jej istnienie opiera się na nowej metodzie obliczeniowej, która ocenia stosunek cezu do plutonu. To właśnie owe izotopy zostały uwolnione do środowiska podczas wojskowych testów nuklearnych.
Poza testami, które prowadzono przede wszystkim w latach 60., swój udział w zanieczyszczeniu środowiska miałą również katastrofa elektrowni atomowej w Czarnobylu.
Naukowcy wykorzystali 160 próbek z europejskiego banku próbek gleby pochodzących z 2009 roku. Zostały one pobrane z gleb znajdujących się pod glebami użytkowymi, które nie podlegały erozji ani akumulacji od lat 60. i reprezentują zmienność warunków opadowych obserwowaną w krajach objętych badaniem.
Czytaj też: Pamiętacie dziwny poziom radioaktywności w Europie? Co go spowodowało?
Stwierdzone w tych próbkach stężenia pierwiastków promieniotwórczych – pozostawiły określony ślad w glebach naszego kontynentu. Co ciekawe, w krajach objętych badaniem pluton pochodził wyłącznie z prób jądrowych. Z kolei obecność cezu jest wynikiem prób jądrowych, zwłaszcza w latach sześćdziesiątych, oraz katastrofy w Czarnobylu w 1986 r. Związek pomiędzy cezem i plutonem jest zatem różny w zależności od tego, czy pochodzi on z prób jądrowych, czy z awarii na Ukrainie. To właśnie on umożliwił naukowcom śledzenie pochodzenia tych izotopów osadzających się w europejskich glebach.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
Z badania wynika, że cez powstały w wyniku prób jądrowych przenoszony jest w stratosferze, tzn. na dużych wysokościach. Następnie trafia na ziemię za pośrednictwem deszczu i w większych ilościach tam, gdzie opadów jest więcej, m.in. w Ardenach i Bretanii. Z kolei cez z Czarnobyla nie dotarł na takie wysokości, pozostając na poziomie troposferycznym. Przestrzenne rozmieszczenie opadów radioaktywnych jest znacznie bardziej niejednorodne, a ich lokalne stężenia są wyższe w Alzacji, u podnóża Alp, na terenie północnych Włoch i południowych Niemiec.
