Naukowcy odkryli, że ludzie, którzy przeżyli co najmniej 105 lat posiadają unikalne cechy genetyczne, które sprawiają, że ich organizmy lepiej radzą sobie z regeneracją DNA. Ustalenia na ten temat są dostępne na łamach eLife.
Autorzy badania postanowili skupić się na genetyce ludzi wchodzących w skład grupy, która przekroczyła 105. rok życia. Następnie porównali zebrane dane z tymi uzyskanymi od młodszych osób zamieszkujących ten sam obszar Włoch. Przedstawiciele tej młodszej grupy wiekowej są mniej narażeni na choroby związane ze starzeniem, dzięki czemu naukowcy mieli idealną grupę porównawczą.
Czytaj też: Wiedzą, jak odwrócić proces starzenia. Jak na razie metoda dotyczy mózgu
Prof. Paolo Garagnani z Uniwersytetu Bolońskiego oraz jego współpracownicy z innych włoskich i zagranicznych uczelni, zaprosili do udziału w badaniu 81 osób w wieku co najmniej 105 i 110 lat zamieszkujących cały obszar Półwyspu Apenińskiego. Następnie porównali ich sylwetki z 36 zdrowymi osobami z tego samego regionu, choć w ich przypadku średnia wieku była znacznie niższa i wynosiła 68 lat.
W ramach badań pobrano próbki krwi od wszystkich uczestników i przeprowadzono sekwencjonowanie ich genomów. Celem było znalezienie genetycznych różnic między starszą i młodszą grupą. Następnie naukowcy sprawdzili uzyskane rezultaty w kontekście porównania z danymi pochodzącymi z wcześniej opublikowanego badania, w którym przeanalizowano 333 Włochów w wieku ponad 100 lat i 358 mieszkańców Italii w wieku około 60 lat.
Sekret długowieczności najprawdopodobniej tkwi w ekspresji genów poszczególnych osób
Zidentyfikowali pięć szczególnych zmian genetycznych, które występowały częściej w grupach wiekowych powyżej 105. i powyżej 110. rok życia. Dotyczyły one dwóch genów zwanych COA1 i STK17A. Kiedy porównali wyniki z opublikowanymi w przeszłości danymi, znaleźli te same warianty u osób w wieku powyżej 100 lat. Informacje uzyskane za sprawą analiz pozwoliły stwierdzić, że owa zmienność genetyczna prawdopodobnie wpływa na ekspresję trzech różnych genów.
Czytaj też: Naukowcy chcą wypuścić na wolność genetycznie modyfikowane komary. Pojawiły się liczne głosy sprzeciwu
Najczęściej obserwowane zmiany genetyczne obejmowały zwiększoną aktywnością genu STK17A w niektórych tkankach. Jest on związany z trzema obszarami kluczowymi dla prawidłowego funkcjonowania komórek, które w przeciwnym razie mogą prowadzić do rozwoju wielu chorób, takich jak nowotwory. W oczy rzuciły się również zmiany związane z obniżoną aktywnością genu COA1, który jest ważny dla prawidłowej współpracy pomiędzy jądrem komórkowym a mitochondriami, których dysfunkcja jest podstawowym czynnikiem starzenia się. Naukowcy zwrócili też uwagę na gen BLVRA, odpowiedzialny za usuwanie reaktywnych form tlenu.
