Skamieniałość Microdocodon gracilis, licząca 165 milionów lat, należała do zwierzęcia przypominającego ryjówkę. Znalezisko pokazuje najwcześniejszy przykład współczesnych kości gnykowych w ewolucji ssaków.
Kości gnykowe łączą grzbiet jamy ustnej z przełykiem i krtanią. Te same kości u współczesnych ssaków, w tym ludzi, są ułożone w kształt litery „U”. Pomagają nam one transportować i przełykać przeżutą żywność i płyny. Ssaki są znacznie bardziej złożone niż inne żywe kręgowce jeśli chodzi o przeżuwanie pokarmu. Inne zamiast tego łykają ogromne porcje, a nawet zdobycz w całości.
Czytaj też: Australijskie koty zabijają ponad 2 miliardy dzikich zwierząt każdego roku
Współczesny aparat gnykowy jest ruchomy i pozwala mięśniom gardła kontrolować skomplikowane funkcje transportu i przełykania pokarmów lub płynów. Inne kręgowce również posiadają kości gnykowe, ale ich są proste i podobne do pręcików, bez ruchomych stawów między segmentami. Mogą połknąć pokarm w całości lub w dużych porcjach. Jednak to, kiedy i jak ta unikalna struktura gnykowa pojawiła się po raz pierwszy u ssaków, od dawna było kwestią sporną wśród badaczy. Zwrotem akcji w tej sprawie okazało się znalezienie szczątków Microdocodon gracilis. Po zrobieniu szczegółowych zdjęć i zbadaniu skamieniałości pod mikroskopem, naukowcy zrozumieli, że to jurajskie zwierzę posiadało drobne kości gnykowe, podobne do tych u współczesnych ssaków.
Niewielkie, ryjówkowate zwierzę ważyło prawdopodobnie od 5 do 9 gramów oraz posiadało smukłe ciało i wyjątkowo długi ogon.
[Źródło: phys.org; grafika: Zhe-Xi Luo]
Czytaj też: W jaki sposób doszło do ewolucji tych podziemnych zwierząt?
