Starożytne hebrajskie teksty znane jako zwoje znad Morza Martwego, odkryte po raz pierwszy w 1947 roku przez Beduinów, są jednymi z najlepiej zachowanych materiałów pisanych, jakie kiedykolwiek znaleziono. Nowe badanie wyjaśnia unikalną starożytną technologię tworzenia pergaminów i zapewnia potencjalnie nowy wgląd w metody lepszego zachowania tych cennych dokumentów historycznych.
Badanie koncentrowało się w szczególności na jednym zwoju, znanym jako Zwój Świątynny. Zwoje były na ogół umieszczane w słoikach i zostały ukryte w 11 jaskiniach na stromych zboczach na północ od Morza Martwego. Aby chronić swoje religijne i kulturowe dziedzictwo przed najeźdźcami, członkowie sekty zwanej Esseńczykami ukrywali cenne dokumenty w jaskiniach, często zakopanych pod warstwami gruzu.
Czytaj też: Nurkowie znaleźli świątynie i skarby w zatopionym starożytnym mieście
Zwój Świątynny ma prawie 8 metrów długości i grubość zaledwie 1/10 milimetra. Jego powierzchnia jest również zaskakująco czysta i biała. Naukowcy odkryli, że pergamin został przetworzony w niecodzienny sposób, przy użyciu mieszaniny soli znalezionych w odparowaniach. Jego skład różnił się jednak od typowego składu znalezionego w innych pergaminach. Pierwiastki odkryte w czasie analiz obejmowały siarkę, sód i wapń w różnych proporcjach, rozłożone na powierzchni pergaminu.
Pergamin powstał ze skór zwierzęcych, z których usunięto resztki włosów i tłuszczów poprzez zanurzenie ich w roztworze lub za sprawą mechanicznego zdarcia. Po wysuszeniu powierzchnia była dalej przygotowywana przez pocieranie solami, jak najwyraźniej miało to miejsce w przypadku Zwoju Świątynnego.
[Źródło: phys.org]
Czytaj też: Starożytni Rzymianie używali stopionego żelaza do naprawy ulic
