HIV pochodzi od tzw. małpiego wirusa niedoboru odporności. Wygląda na to, że małpy mogły nabyć odporność na owego prekursora.
Wirus jest wiodącym czynnikiem wpływającym na różnice pomiędzy podgatunkami szympansów. I choć nie są one zbyt mocno narażone na działanie SIV, to wyniki badań sugerują, że niektóre podgatunki szympansów mogły rozwinąć pewien stopień tolerancji na wirusa.
W przeciwieństwie do ludzi zarażonych HIV, u których pojawiają się zdecydowanie negatywne konsekwencje zdrowotne, małpy z SIV nie muszą odczuwać większych objawów. Sugeruje to, że szympansy mogły rozwinąć biologiczne mechanizmy ograniczające patogeniczność wirusa, czyli jego zdolność do wywoływania chorób.
Analizując genomy czterech podgatunków szympansów żyjących w Afryce, zespół badawczy stwierdził, że warianty genetyczne, które rozwinęły się u wschodnich szympansów, były nieproporcjonalnie związane z reakcjami immunologicznymi, w szczególności z reakcją na zakażenie SIV.
Czynnik przyczyniający się do tego, jak różnie ewoluowały podgatunki, które autorzy byli w stanie zidentyfikować, dotyczył funkcji układu odpornościowego. Jest ona uważana za spowodowaną adaptacją do SIV, ponieważ wirus może wywoływać wiele różnic genetycznych pomiędzy podgatunkami.
Szympansy, najbliżsi krewni ludzi, są zagrożone wyginięciem. Wspomniana choroba zakaźna jest jednym z największych zagrożeń dla tych zwierząt, więc wyniki badań mogą być istotne dla działań na rzecz ochrony przyrody.
