Po raz pierwszy paleontolodzy odkryli prawie kompletną czaszkę Australopithecus anamensis. Skamielina, koścista twarz z wystającą szczęką i dużymi zębami, pochodzi sprzed 3,8 miliona lat. Sugeruje to, że A. anamensis prawdopodobnie koegzystował z gatunkiem Lucy, Australopithecus afarensis, przez co najmniej 100 000 lat. Odkrycie ujawnia facjatę podobną do twarzy Lucy, okazu A. afarensis znalezionego w 1974 roku, który datuje się na około 3,2 miliona lat. Występuje jednak kilka zauważalnych różnic.
Wiedza archeologów na temat Australopithecus anamensis była bardzo ograniczona. Sytuacja uległa zmianie 10 lutego 2016 r., kiedy odnaleziono czaszkę na terenie Etiopii. Skamielina prawdopodobnie została przetransportowana wraz z nurtem rzeki, nie była jednak zbytnio zniszczona przez osady. Hominin musiał zamieszkiwać brzegi rzeki bądź okolicznego jeziora, które były zalesione, mimo że okoliczne tereny należały do dość suchych. Osobnik był mężczyzną i zmarł ok. 3,8 mln lat temu.
Czytaj też: Lenistwo przyczyną wyginięcia Homo erectus?
Szczątki mogą pomóc wyjaśnić powiązania geograficzne między gatunkami. Czaszka ma cechy wspólne z Australopithecus africanus, wymarłym gatunkiem występującym w południowej Afryce. Zęby mężczyzny były mniejsze niż u wcześniejszych hominidów, ale większe niż u A. afarensis, takich jak Lucy. Żuchwa wystawała jak u małpy. To znacznie różni ją od stosunkowo płaskich twarzy współczesnych ludzi i innych gatunków z rodzaju Homo, które po raz pierwszy ewoluowały około 2,8 miliona lat temu.
Archeolodzy sądzą, że delikatniejsze twarze u przedstawicieli rodzaju Homo ewoluowały prawdopodobnie, gdy ludzcy przodkowie przenieśli się do bardziej otwartych siedlisk trawiastych i zaczęli włączać mięso do swojej diety, napędzając w ten sposób wzrost mózgów i zmniejszając potrzebę żucia. Kształty czaszek i zębów A. anamensis i A. afarensis są zupełnie inne. Inny fragment czaszki sprzed 3,9 miliona lat, również znaleziony w Etiopii, należy do osobnika A. afarensis. Oznacza to, że A. anamensis nie wymarł aż do co najmniej 100 000 lat po pojawieniu się A. afarensis.
Wygląda na to, że podgrupy homininów izolowały się od szerszej populacji, krzyżując się i gromadząc wystarczającą liczbę zmian, aby stać się całkowicie nowymi gatunkami, podczas gdy ich rodzicielskie gatunki przetrwały i rozwijały w innych miejscach. Wcześniej odkryte skamieliny ciała i kończyn A. anamensis sugerują, że chodził on na dwóch nogach, ale także spędzał czas wspinając się na drzewa, podobnie jak Lucy.
[Źródło: livescience.com; grafika: Matt Crow]
Czytaj też: Fragment kości zawiera informacje o tajemniczych przodkach Homo sapiens
