Nowy obraz z Kosmicznego Teleskopu Spitzera przedstawia chmurę molekularną Perseusza – ogromny obłok gazu i pyłu, który rozciąga się na przestrzeni ponad 500 lat świetlnych. Od dziesięcioleci przyciąga on uwagę astronomów i stanowi miejsce występowania młodych gwiazd.
Urządzenie MIPS wykonało to zdjęcie podczas „chłodnej” misji Spitzera, która trwała od wystrzelenia tego statku kosmicznego w 2003 r. do 2009 r., kiedy to teleskop wyczerpał swoje zapasy płynnego chłodziwa helowego.
Promieniowanie podczerwone emitowane przez rozgrzany pył generuje dużą część blasku widzianego na zdjęciach. Gromady gwiazd, takie jak jasna plama po lewej stronie obrazu, generują jeszcze więcej światła podczerwonego i oświetlają otaczające je chmury. Duża część widzianego tu pyłu emituje niewielkie, a nawet zerowe ilości światła widzialnego. Dlatego też jest najbardziej widoczna przy zastosowaniu instrumentów takich jak Spitzer.
Po prawej stronie obrazu występuje jasna grupa młodych gwiazd znana jako NGC 1333, którą Spitzer wielokrotnie obserwował. Znajduje się ona około 1000 lat świetlnych od Ziemi. Bliskość NGC 1333 i silna emisja podczerwieni sprawiły, że była ona widoczna dla astronomów używających jednych z najwcześniejszych instrumentów działających w podczerwieni.
Wiele młodych gwiazd w gromadzie wyrzuca ogromne ilości materii – tej samej, która tworzy gwiazdy w przestrzeni. Podczas wyrzucania materiału jest on podgrzewany i łączy się z otaczającym go medium międzygwiezdnym. Czynniki te powodują, że tzw. dżety jasno promieniują i można je zaobserwować. Dało to astronomom wyraźne wyobrażenie o tym, jak gwiazdy przechodzą od burzliwego okresu „dojrzewania” do spokojniejszej „dorosłości”.
Inne gromady gwiazd widoczne poniżej NGC 1333 stanowią dla astronomów tajemnicę: Wygląda na to, że zawierają one gwiezdne niemowlęta, młodzież i dorosłych. Tak gęsto upakowana mieszanka jest niezwykle dziwna, ponieważ gwiazdy powinny być znacznie bardziej oddalone od siebie.
