Komety przedzierające się przez atmosferę wczesnej Ziemi prawdopodobnie zawierały niewielkie ilości aminokwasów tworzących białka. Po uderzeniu w powierzchnię te aminokwasy połączyły się w znacznie większe struktury zawierające azot. Były one prawdopodobnie składnikami polimerycznych biomateriałów.
Glicyna jest najprostszym aminokwasem tworzącym białko i została wykryta w próbkach pyłu i innych materiałach pochodzenia kosmicznego. Jednak rola, jaką glicyna odegrała w rozwoju życia na Ziemi, jest w dużej mierze nieznana. Jest tak po części dlatego, że niewiele wiadomo o jej wytrzymałości oraz zachowania w momencie uderzenia o ziemię z ogromną prędkością.
Czytaj też: Meteoryt uderzył w Księżyc z prędkością ponad 60 000 km/h
Zespół badawczy wykorzystał więc symulacje do przetestowania mieszanin woda-glicyna w warunkach uderzenia. Pojawiało się wtedy ciśnienie rzędu 480 000 atmosfer i temperatura ponad 2200 stopni Celsjusza. Intensywne ciepło i ciśnienie spowodowały kondensację cząsteczek glicyny w bogatych w węgiel klastrach. Po rozszerzeniu i ochłodzeniu ich do warunków panujących w otoczeniu, klastry te uległy chemicznej reorganizacji. Wiele tych cząsteczek, to tzw. NPAH, które mogą być bardziej złożone chemicznie niż te utworzone w przypadku innych scenariuszy syntezy prebiotycznej. Przewidziano także tworzenie innych małych cząsteczek organicznych o znaczeniu prebiotycznym, w tym znanych produktów metabolicznych, takich jak guanidyna, mocznik i kwas karbaminowy.
[Źródło: phys.org; grafika: LLNL]
Czytaj też: Marsjańskie chmury powstają dzięki meteorytom
