Hipernowa to rodzaj wysokoenergetycznej supernowej, który pojawia się, gdy masywna gwiazda zapada się na skutek zatrzymania zachodzących w niej reakcji termojądrowych. Hipernowe są od 10 do nawet 100 razy jaśniejsze od supernowych.
Ich obserwacje są naprawdę rzadkie, a naukowcy w całej historii odnotowali zaledwie kilkadziesiąt takich przypadków. Astronomowie mają nawet trudności z ich klasyfikowaniem, nie mówiąc o tym, jak powstają i co czyni je tak potężnymi. Pojawiły się jednak pewne teorie na ten temat.
W ciągu ostatnich kilku minut swojego istnienia, masywne gwiazdy tworzą rdzeń z gęstego żelaza i niklu. Bez energii, która mogłaby wytrzymać ciężar atmosfery gwiazdy, dochodzi do zapadnięcia. W ostatnich chwilach życia tego obiektu, jego rdzeń zamienia się w kulę złożoną z neutronów, które na krótko zatrzymują rozpad. Chwilę później następuje jednak spektakularna eksplozja określana mianem supernowej.
Czytaj też: Zobaczcie galaktykę zawierającą dwie supernowe
Gdyby ta sama gwiazda szybko się obracała, ogromne ilości materii wirowałyby i wpadały do powstającej czarnej dziury. To z kolei stworzyłoby odpowiednie warunki do wyrzucania strumieni materiału, które wylatywałyby z czarnej dziury z prędkością niemal równą prędkości światła. Te tzw. dżety mogłyby przy odrobinie szczęścia doprowadzić do powstania hipernowej.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
Druga hipoteza jest inna i dotyczy rdzeni gigantycznych gwiazd, gdzie pierwiastki łączą się, uwalniając energię w formie promieniowania. Promieniowanie to wypycha otaczający gaz, chroniąc go przed załamaniem grawitacyjnym. Może to utrzymać gwiazdę przy życiu przez miliony, a nawet miliardy lat. Gdyby jednak wysokoenergetyczne promienie gamma przekształciły się w elektrony i pozytony, może powstać zbyt wiele par tych cząstek. Taki chaos może doprowadzić do uwolnienia ogromnych ilości energii, co doprowadzi do powstania hipernowej.
