Stare gazety… gazety! Czy ktoś w ogóle jeszcze je kupuje? Na to pytanie możecie odpowiedzieć poniżej, ale najpierw zajmijmy się tym, że makulatura jest najgorszym, co może je spotkać.
Najgorszym oczywiście dlatego, że ze starych gazet można zrobić jednościenne nanorurki węglowe na ogromną skalę. Na to wpadła współpraca badawcza między Uniwersytetem Rice a Instytutem Bezpieczeństwa Energetycznego (ESRI) na Uniwersytecie Swansea. Udowodniono w jej ramach, że stare gazety mogą być wykorzystywane jako tani, przyjazny dla środowiska materiał, na którym można hodować wspomniane nanorurki węglowe.
Te nanorurki to małe cząsteczki o niewiarygodnych właściwościach fizycznych, które można wykorzystać w szerokim zakresie rzeczy, takich jak folie przewodzące do ekranów dotykowych, elastycznej elektroniki, tkanin wytwarzających energię, czy anteny dla sieci 5G. To jednak tylko wierzchołek góry lodowej, co udowadnia nam ostatnie odkrycie ich właściwości.
Zespół badawczy odkrył, że duża powierzchnia gazet stanowiła mało prawdopodobny, ale idealny sposób na chemiczny wzrost nanorurek węglowych. Jak określił główny badacz, Bruce Brinson:
Gazety mają tę zaletę, że można je stosować w procesie typu roll-to-roll w formie stosu, co czyni go idealnym kandydatem jako niedroga powierzchnia do układania w stosy 2D do uprawy nanorurek węglowych.
Jednak nie wszystkie gazety są równie dobre – tylko gazety wyprodukowane z klejonką wykonaną z kaolinu, czyli glinki białej, spowodowały wzrost nanorurek węglowych. Jak kontynuuje wyjaśnienia Andrew Barron, czyli dyrektor ESRI:
Podczas gdy wcześniejsze badania wykazywały, że grafen, nanorurki węglowe i kropki węgla można syntetyzować na różnych materiałach, takich jak odpady żywnościowe, roślinność odpady, odpady zwierzęce, ptasie lub owadowe i hodowane chemicznie na naturalnych materiałach, do chwili obecnej badania te były ograniczone.
Dzięki naszym nowym badaniom odkryliśmy system ciągłego przepływu, który radykalnie obniża koszty zarówno substratu, jak i procesu po syntezie, co może mieć wpływ na przyszłą masową produkcję nanorurek węglowych o pojedynczych ściankach.
