Od zarania dziejów człowiek walczy z człowiekiem. Czasami powody takich działań są… irracjonalne. Poznajcie 10 najbardziej niezwykłych wojen w historii. Niektóre wydają się wręcz nierealne, a wydarzyły się naprawdę!
Wojna angielsko-zanzibarska
Tej wojny nie mogło zabraknąć. Wojna angielsko-zanzibarska jest najkrótszym znanym konfliktem międzynarodowym. Trwał dokładnie 38 minut i miał miejsce 27 sierpnia 1896 r. Zdążył pochłonąć 500 ofiar śmiertelnych. O co poszło? Kiedy zmarł sułtan Zanzibaru (Hamad ibn Suwajni), na tronie w wyniku przewrotu zasiadł Chalid ibn Barghasz. Był on zwolennikiem Niemiec, a nie mogli pogodzić się z tym Brytyjczycy, którzy mieli swojego faworyta do korony. Wystosowali ultimatum do uzurpatora, wzywając do abdykacji. Odrzucenie ultimatum oznaczało wojnę, ale z powodu przytłaczającej przewagi wojsk brytyjskich, sprawę załatwiono w niecałą godzinę lekcyjną.
Wojna futbolowa
Wojna futbolowa to krótkotrwały konflikt między Salwadorem a Hondurasem z 1969 r. Powodem wybuchu wojny miał być przegrany przez Honduras mecz eliminacji mistrzostw świata w piłce nożnej – taką przyczynę podaje Ryszard Kapuściński. W rzeczywistości jednak relacje między państwami były napięte już wcześniej, a mecz był tylko punktem zapalnym. Honduraskie radio wezwało obywateli do wypędzenia Salwadorczyków z honduraskiej ziemi, a w Salwadorze doszło do licznych demonstracji przeciw Hondurasowi, co doprowadziło do zerwania stosunków dyplomatycznych między krajami. 14 lipca Salwador zaatakował Honduras – podczas wojny zginęło łącznie blisko 2000 ludzi.
Świńska wojna
Świńska wojna to konflikt między USA a Wielką Brytanią z 1859 r. Przyczyną było niejasny wpis w traktacie oregońskim z 1846 r., który ustalał granicę między USA a terenami pod kontrolą brytyjską (m.in. Kanada) wzdłuż 49 równoleżnika. Najbardziej problematyczny było wyznaczenie środka kanału oddzielającego wyspę Vancouver od lądu, gdzie jest wyspa San Juan. Jedni za środek kanału wyznaczyli miejsce na północ od wyspy San Juan, a inni na południe – z czasem stał się to problem między dwoma mocarstwami. Rozpętała się wojna, ale bezkrwawa, bo nie doszło do żadnych walk. Jedyną ofiarą była świnia, od której też nazwa konfliktu.
Wojna o Złoty Stolec
Wojna o Złoty Stolec, czyli Trzecia Ekspedycja Aszanti, była ostatnią wojną między rządem brytyjskim Złotego Wybrzeża (Ghana) i Królestwem Aszanti, potężnym stanem afrykańskim. Wojna zaczęła się w 1900 r. z powodu źle przemyślanej próby zapewnienia sobie władzy nad Aszanti przez gubernatora Złotego Wybrzeża, sir Fredericka Mitchella Hodgsona. Konflikt rozrósł się na zachodnią Afrykę i spowodował rozbicie armii Aszanti. Łączne straty w ludziach wyniosły ponad 3000 osób.
Wojna Emu
Wojna Emu to ironiczne określenie działań wojennych podjętych przez armię australijską na polecenie ministra obrony, sir George’a F. Pearce’a. Konflikt spowodowała rosnąca populacja emu, która w tym rejonie wynosiła 20 000 ptaków. Zwierzęta biegały po polach uprawnych i je niszczyły. W 1932 r. australijskie wojsko wysłało żołnierzy uzbrojonych w karabiny maszynowe, by zabijali ptaki, żartobliwie wypowiadając im wojnę. Ku zdziwieniu żołnierzy, emu były niezwykle wytrzymałe, nawet po trafieniu z karabinu maszynowego. Wojna Emu trwała tydzień, zanim major Meredith, dowódca grupy zadaniowej, poddał się, niezadowolony z małej liczby zabitych ptaków. Przez kolejne dwa lata zabijano 100 ptaków – sumarycznie zginęło ich ponad 57 000.
Bitwa pod Karánsebes
W latach 1787-1791 Austria walczyła z Osmanami o kontrolę nad Dunajem wraz ze sprzymierzeńcem Austrii, Rosją. W 1788 r. wojska austriackie rozbiły obóz w Karánsebes, gdzie najwyraźniej znaleźli się Cyganie sprzedający brandy. Następnego ranka około 10 000 austriackich żołnierzy leżało martwych na polu walki, a Osmanów nie było nawet w zasięgu wzroku. Ta mała potyczka mogła się wydarzyć lub nie. To wszystko przez podstępnych Cyganów, którzy upili żołnierzy. ale kto nie lubi podstępnych Cyganów upajających żołnierzy? W bałaganie jaki powstał, wydawane rozkazy Halt! Halt! (niem. Stać!) Słowianie – nie znając niemieckiego – wzięli za Allah! Allah! i rzucili się do ucieczki.
Wojna włosko-abisyńska
Wojna włosko-abisyńska to jeden z największych w historii konfliktów o podłożu kolonialnym. Był wynikiem włoskich starań do stworzenia jednolitej kolonii, obejmującej Abisynię i Erytreę oraz Somali Włoskie, opanowania źródeł Nilu Błękitnego i zyskania dostępu do lokalnych bogactw naturalnych. Podczas wojny włosko-abisyńskiej ważne było, aby armia włoska podróżowała w jak najmniejszym stopniu, zwłaszcza podczas przekraczania gorących wulkanów Pustyni Danakil, uważanej za „najokrutniejsze miejsce na Ziemi”. 25 samolotów transportowało wodę, amunicję i racje żywnościowe dla Włochów, gdy ci posuwali się naprzód na armię cesarza Hajle Sellasje w Etiopii. Włosi odmówili zjedzenia standardowego, paczkowanego jedzenia… więc samoloty dostawcze zaczęły zrzucać żywe zwierzęta dla żołnierzy. Do czasu, gdy wojsko dotarło do cesarza, z samolotów wyrzucono 72 owce i 2 byki.
Bitwa pod Crécy
26 sierpnia 1346 r., podczas wojny stuletniej, armia angielska króla Edwarda III unicestwiła Francuzów króla Filipa VI. Miało to miejsce podczas bitwy pod Crécy, którą uważa się za jedną z najważniejszych batalii w historii. Genueńscy kusznicy wiedli w niej prym, aż do akcji nie wkroczyło 10 000 łuczników Edwarda III, którzy szybciej przeładowywali i dalej strzelali. Dlatego też zginęła prawie 1/3 francuskiej armii, w tym brat Filipa VI, Karol II z Alenconu i jego sojusznicym król Jan Luksemburski i Ludwik I. Filip uciekł z jedną raną, podczas gdy straty Anglików zamknęły się w 100 żołnierzach.
Bitwa pod Stirling
Bitwa pod Stirling to bitwa stoczona 11 września 1297 r. między siłami szkockimi a armią angielską. Rozegrała się na wąskim drewnianym moście w pobliżu zamku Striling, na którym mieściło się jednocześnie tylko dwóch jeźdźców. William Wallace i Andrew Murray – walczący Szkoci – skorzystali z tego, czekając na ponad połowę armii angielskiej, która przekroczy most i wpadnie w pułapkę. Połowa żołnierzy została wybita (ponad 5000), a reszta uciekła. Bitwa ta była jedną z batalii stoczonych podczas wojen o niepodległość Szkocji.
Bitwa na jeziorze Pejpus
Bitwa na jeziorze Pejpus to starcie zbrojne, które miało miejsce 5 kwietnia 1242 r. Wojska nowogrodzkie dowodzone przez księcia Aleksandra Newskiego zmiotły armię zakonu krzyżackiego i połączonego z nimi zakonu kawalerów mieczowych pod wodzą księcia-biskupa Dorpatu Hermana I, zapobiegając tym samym niemieckiej ekspansji na wschód. Obie strony spotkały się w wąskiej cieśninie, która łączy północną i południową część jeziora Pejpus. Wojska Rosjan liczyły ok. 5000 żołnierzy, podczas gdy żołnierzy zakonu krzyżackiego było o 1000 mniej. Kiedy ci drudzy zaczęli się wycofywać, lód zaczął się zapadać – wielu żołnierzy utonęło.
