Mamuty włochate to jedne z najbardziej ikonicznych zwierząt zamieszkujących naszą planetę w okresie epoki lodowcowej. Niestety, nie przetrwały one zmian klimatu, jednak korzystając z zapisu archeologicznego naukowcy są w stanie dowiedzieć się co nieco na ich temat.
W tym przypadku na światło dzienne wyszły szczątki, które znajdowały się pod pokrywą lodową. Jej topnienie spowodowało, że naukowcy zyskali okazję do przeanalizowania materiału genetycznego sprzed ponad 17 tysięcy lat. Znaleziska dokonano na terenie tzw. Beringii, czyli pasa pomiędzy Syberią i Ameryką Północną.
Czytaj też: Mamuty sprzed ponad miliona lat zostały poddane sekwencjonowaniu DNA. To prawdziwy rekord
Dokładne informacje na ten temat zostały opublikowane na łamach Science i sugerują, że mamut włochaty spędził całe swoje życie na wędrówkach przez tundrę. Samiec maszerował na tak ogromne odległości, że pokonany przez niego dystans na przestrzeni 28 lat odpowiadał dwukrotnemu obwodowi Ziemi. Kluczowy w odtworzeniu tych wydarzeń okazał się materiał genetyczny zawarty w kłach zwierzęcia.
Mamut włochaty objęty badaniami zamieszkiwał Ziemię ok. 17 000 lat temu
Co ciekawe, rzeczone kły były niezwykle imponujących rozmiarów, ponieważ miały ok. 1,7 metra długości. Każda ich warstwa jest związana z poszczególnymi etapami życia zwierzęcia, na podobnej zasadzie jak słoje tworzące pnie drzew. Łącznie badaniami objęto 340 000 pomiarów izotopów strontu, które mamut pochłonął z otoczenia oraz wraz z pożywieniem.
Czytaj też: Tajemniczy lud zniknął w czasie epoki lodowcowej. Badacze próbują to zrozumieć
Stosunki między izotopami strontu (87Sr/86Sr) umożliwiły badaczom odtworzenie miejsc, w których przebywał mamut włochaty w ciągu swojego życia. Wygląda na to, że samiec odwiedzał różne obszary podczas kolejnych etapów swojej egzystencji. Spędził pierwszy rok życia w dorzeczu rzeki Yukon, gdzie nie przemieszczał się zbyt wiele. Od 2. do 16. roku życia poruszał się natomiast po większym obszarze. Co ciekawe, końcówkę życia spędził na terenie niewielkiego regionu w północnej Alasce, gdzie prawdopodobnie padł z głodu.
