14 sierpnia asteroida 2021 PJ1 minęła naszą planetę w odległości około 1,7 miliona kilometrów. Przy szerokości rzędu 20-30 metrów obiekt ten nie stanowił zagrożenia dla Ziemi, ale jego przelot miał historyczną wartość.
Była ona związana z faktem, że radar, który doprowadził do wykrycia 2021 PJ1 funkcjonuje od 1968 roku, a w połowie sierpnia zaobserwował tysięczny obiekt. Ponad 50 lat temu ten sam instrument namierzył planetoidę (1566) Ikar, a zbierane od tamtej pory dane pomagają przewidzieć, czy dany obiekt stwarza ryzyko kolizji z Ziemią. Za przykład można podać niedawne obliczenia związane z asteroidą Apophis, co do której ustalono, że nie uderzy ona w naszą planetę przez co najmniej kolejnych 100 lat.
Czytaj też: Skąd rosnąca jasność planetoidy Phatheon? Naukowcy mają nową teorię
W zależności od wielkości i odległości dzielącej Ziemię i asteroidę, radar może być wykorzystany do różnych celów. W grę wchodzi między innymi szczegółowe zobrazowanie powierzchni takiego obiektu, określenie jego rozmiarów, kształtu, prędkości wirowania a nawet obecności potencjalnych księżyców.
Planetoidy bliskie Ziemi są monitorowane pod kątem potencjalnego zagrożenia z ich strony
I choć 2021 PJ1 była zbyt mała, a czas obserwacji zbyt krótki, aby wykonać zdjęcia, to przelot tej planetoidy i tak zapisał się w historii astronomii. Jednym z naukowców zaangażowanych w obserwacje był Lance Benner związany z Jet Propulsion Laboratory. Wraz ze współpracownikami Benner użył anteny Deep Space Station 14 (DSS-14) na terenie Kalifornii. W ten sposób zespół badawczy był w stanie wysyłać sygnały radiowe w kierunku asteroidy, a następnie odbierać „echa” odbite od tego obiektu.
Czytaj też: Wykonano pomiary temperatury powierzchni asteroidy Psyche. Ich rozdzielczość jest rekordowa
Co ciekawe, tydzień po przelocie 2021 PJ1 w odległości około 3,4 miliona kilometrów od Ziemi przeleciał inny kosmiczny gość: 2016 AJ193. Pomimo większego dystansu, asteroida ta dostarczyła znacznie silniejszego sygnału, co wynikało z jej imponujących gabarytów. 2016 AJ193 jest bowiem masywniejsza od 2021 PJ1, mając średnicę wynoszącą około 1,3 kilometra. Na jej powierzchni wykryto szereg struktur, takich jak grzbiety i zagłębienia. Tysiąc pierwsza planetoida bliska Ziemi była więc bardziej efektowna od tysięcznej, ale to ta druga może zostać zapamiętana na dłużej.
