Każdy, kto spędził przynajmniej kilkanaście godzin na pustyni zapewne doświadczył tego zjawiska: w dzień temperatury były tak wysokie, że utrudniały funkcjonowanie, by w nocy spaść do bardzo niskich wartości.
Pomiary wykazały, że np. na Saharze temperatura w dzień osiągnęła 38 stopni Celsjusza, ale jeszcze tej samej nocy spadła do zaledwie -4 stopni Celsjusza. Skąd ten fenomen?
Czytaj też: Ta roślina pochłania zanieczyszczenia tak skutecznie, że może spowolnić zmiany klimatu
Czytaj też: Globalne ocieplenie postępuje tak szybko, że sprawdzają się najgorsze scenariusze
Okazuje się, że pustynne tereny, stanowiące ok. 35% powierzchni naszej planety, doświadczają ogromnych dobowych amplitud temperatur w związku z dwoma czynnikami: piaskiem i wilgotnością.
Noce na pustyni są chłodne w związku z obecnością piasku i niską wilgotnością
Ten pierwszy nie utrzymuje bowiem ciepła przez zbyt długi czas. W efekcie kiedy tylko Słońce zachodzi, to temperatura „ucieka”, a jednocześnie brak światła słonecznego uniemożliwia ponowny jej wzrost.
Czytaj też: Dlaczego noce ocieplają się szybciej?
Czytaj też: Pogoda sprzed 12 tysięcy lat zawiera zaskakująco dużo wskazówek dot. zmian klimatu
Czytaj też: Czy trzęsienia ziemi powodują ocieplanie Arktyki?
Zapytacie zapewne, dlaczego taka sama zależność nie występuje na plażach, skoro też są pokryte piaskiem. Tutaj do akcji wkracza drugi czynnik, a więc wilgotność. Pustynne powietrze jest pozbawione wody, która świetnie nadaje się do magazynowania ciepła. Para wodna może bowiem działać niczym ogromnych rozmiarów koc. Przy jej braku pustynne tereny nie tylko szybko się nagrzewają, lecz również błyskawicznie ochładzają.
