W oparciu o analizę pierścieni drzew naukowcy odkryli, że poziom izotopu węgla-14 był zaskakująco wysoki w pierścieniach pochodzących z 774 roku. Biorąc pod uwagę próbki powietrza z rdzeni lodowych, badacze doszli do kolejnych wniosków – stężenia berylu-10 i chloru -36 również były podwyższone.
Wspólną cechą tych izotopów jest to, że powstają one w momencie uderzenia wysokoenergetycznych cząstek subatomowych. Mogą być one emitowane m.in. przez Słońce, które doprowadza do rozbłysków słonecznych, które dość regularnie „odwiedzają” naszą planetę, choć zazwyczaj są na tyle słabe, że nie czynią nam większej szkody.
Czytaj też: Jak powstał Układ Słoneczny?
Czytaj też: Ziemia znajduje się rekordowo blisko Słońca. Czym jest peryhelium?
Czytaj też: Rzućcie okiem na najbardziej szczegółowe zdjęcie Słońca
Problem w tym, że wydarzenia z 774 roku były tak silne, że naukowcy początkowo odrzucali hipotezę dot. udziału naszej gwiazdy w utworzeniu izotopów. Kiedy jednak autorzy badań wykluczyli wszystkie inne możliwości, pozostała im ta pierwotna – za rozbłysk odpowiadała centralna gwiazda Układu Słonecznego.
Burza słoneczna o podobnej sile co w 774 roku zniszczyłaby ziemską infrastrukturę
Jeśli chodzi o erę nowożytną, to rekordowo silna burza słoneczna miała miejsce w lutym 1956 roku. Szczęśliwie dla ludzkości, nie posiadała ona wtedy szczególnie rozbudowanej sieci energetycznej, dzięki czemu straty nie wywołały większej paniki. Sprawy przyjęły gorszy obrót nieco ponad 30 lat później, w 1989 roku. Wtedy to doszło do burzy – dwukrotnie słabszej niż w 1956 r. – ale jej skutki były poważniejsze. Doszło chociażby do przerwach w dostawach prądu wywołanych uszkodzeniem transformatorów.
Czytaj też: Przez Układ Słoneczny przechodzi „autostrada”. Może przyspieszyć kosmiczne podróże
Czytaj też: Cykle słoneczne w 25 lat. Wideo pokazuje, jak zmieniała się aktywność Słońca
Czytaj też: Energia słoneczna przechowywana przez wiele miesięcy? Z tym materiałem to możliwe
Opierając się na pomiarach dokonanych w 1956 roku, naukowcy byli w stanie określić przybliżoną siłę burzy słonecznej sprzed ponad 1200 lat. Na tej podstawie oszacowali, że była ona od 30 do 70 razy potężniejsza od tej, której doświadczyła Ziemia w latach 50. ubiegłego wieku. Nie wiadomo, jak długo trwał rozbłysk, ale – ze względu na brak infrastruktury elektrycznej – zapewne nie wywołał większych szkód. Gdyby miał on miejsce teraz, lepiej nie myśleć, jak by się to dla nas skończyło.
