Analizując archiwalne dane NASA, Rakesh Mogul i jego współpracownicy znaleźli przesłanki dot. wykrycia fosforowodoru, którego mogła dokonać sonda Pioneer 13 Dotarła ona do Wenus w grudniu 1978 roku.
Pionier 13 zrzuciła instrument zwany LNMS w chmury Wenus. Urządzenie, przymocowane do spadochronu, zbierało dane, które następnie zostały przesłane na Ziemię. Co ciekawe, w czasie tej samej misji zrzucono również trzy mniejsze sondy, które spadły w otchłań bez tego typu zabezpieczeń.
LNMS pobrał próbki z atmosfery i wykonał na nich spektrometrię mas, która jest standardową techniką laboratoryjną stosowaną do identyfikacji nieznanych substancji chemicznych. Kiedy naukowcy po raz pierwszy opisali zebrane dane, nie zwracali uwagi na związki oparte na fosforze, takie jak fosforowodór, koncentrując się na innych substancjach chemicznych.
Czytaj też: Wenus stała się piekłem na skutek przesunięcia Jowisza. Tak twierdzą naukowcy
Kiedy niedawno zespół badawczy ponownie przeanalizował dane zebrane przez LNMS w dolnych i środkowych warstwach chmur Wenus, udało się znaleźć sygnały, które wyglądają bardzo podobnie do fosforowodoru. Oczywiście nie jest powiedziane, że obecność tego gazu w atmosferze drugiej planety od Słońca jest 100-procentowym wyznacznikiem istnienia tam życia. Naukowcy nie mają jednak innych prawdopodobnych wyjaśnień tego zjawiska.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
