Aby utrzymać wzrost średnich temperatur na poziomie niższym od 1,5 stopnia Celsjusza, państwa całego świata muszą wiedzieć, ile węgla mogą wyemitować i w jakich ramach czasowych.
Problem w tym, że modele klimatyczne dostarczają wielu różnych wyników. W niektórych symulacjach chmury zdecydowanie wpływają na ocieplenie, podczas gdy w innych mają one neutralny wpływ lub nawet nieznacznie spowalniają cały proces. Dlaczego więc chmury mogą odgrywać tak kluczową rolę?
Chmury mogą działać niczym parasol, chłodząc Ziemię poprzez odbijanie światła słonecznego z dala od powierzchni planety. Ale mogą one również funkcjonować jak koc izolacyjny, ogrzewając nasz kosmiczny dom i zapobiegając ucieczce ciepła przez atmosferę w postaci promieniowania podczerwonego. Możemy zaobserwować ten efekt samemu – wystarczy zwrócić uwagę na fakt, że bezchmurne noce są zazwyczaj znacznie chłodniejsze od tych, kiedy niebo jest zachmurzone.
Czytaj też: Potężna cywilizacja upadła na skutek zmian klimatu. Czy podobny los czeka naszą?
Z perspektywy klimatu najbardziej niekorzystne są wysoko położone, cienkie chmury, które przepuszczają światło słoneczne, jednocześnie skutecznie zapobiegając ucieczce ciepła w przestrzeń . Niżej położone, grube struktury, efektywnie odbijają promieniowanie, a jednocześnie mają niewielki wpływ na to, które emitujemy z powierzchni. Wiadomo, iż globalne ocieplenie wpłynie na zmianę funkcjonowania chmur, ale nie ma pewności co do tego, w jaki sposób.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
Niestety, większość naukowców sugeruje przebieg mało optymistycznego scenariusza, w którym chmury pogłębiają ocieplenie. Modele również nie są w tej kwestii zbyt konkretne: jedne przewidują znacząco negatywny wpływ, inne jego brak, a niektóre – lekko pozytywny. I ten właśnie czynnik jest problematyczny dla klimatologów.
