W erze dinozaurów to właśnie te gady były jednymi z największych zwierząt kiedykolwiek występujących na Ziemi. Szczególnie wyróżniały się pod tym względem m.in. diplodoki oraz apatozaury. Licząc od końca ogona do czubka głowy, niektóre osobniki osiągały nawet 40 metrów.
Mimo ogromnych rozmiarów, zauropody miały stosunkowo małe głowy i pyski. Żywiły się materiałami roślinnymi zebranymi z drzew i krzewów, a do utrzymania ogromnej masy ciała potrzebowały niemal nieustannego jedzenia. Problem stanowił fakt, że zauropody niezbyt radziły sobie z przeżuwaniem. Zamiast tego, korzystały ze swoich nietypowych zębów, które zużywały się w błyskawicznym tempie i równie błyskawicznie były zastępowane.
Czytaj też: Zobaczcie pierwszego znanego nauce pływającego dinozaura
Naukowcy zajmujący się tą kwestią opisali swoje spostrzeżenia na łamach Nature Communications. Analiz skamieniałości objęła tzw. Lufengozaura, który należał do grupy prozauropodów. W zależności od stadium rozwoju, przedstawiciele tego rodzaju posiadali różnego rodzaju uzębienie.
Wygląda na to, że Lufengozaury już w fazie embrionalnej posiadały zęby w kształcie ołówków, które przypominały te obecne u dorosłych diplodoków czy tytanozaurów. Te dwa ostatnie były zauropodami, a więc były ewolucyjnymi potomkami prozauropodów. Sugeruje to, że uzębienie, które występowało u zauropodów dzięki zachowaniu cech obecnych u prozauropodów we wczesnych fazach ich rozwoju.
Czytaj też: Promieniowanie rentgenowskie pomaga badać dinozaury. W jaki sposób?
Autorzy badań przeanalizowali również innego gada, zwanego Captorhinus aguti. Występował on na Ziemi jeszcze przed dinozaurami, w okresie permskim, ok. 289 mln lat temu. Badaniami objęto 95 skamieniałości tych zwierząt. Celem było sprawdzenie, czy te czworonożne gady wykazywały cechy związane z lateralizacją mózgu, czyli asymetrycznością, którą można zaobserwować u ludzi, ptaków, ssaków i gadów.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
Okazało się, że po jednej stronie czaszki tego gada zęby były bardziej zużyte niż po drugiej. Prawa strona szczęki u wielu osobników charakteryzowała się większym zużyciem niż lewa, co sugeruje, że nawet 289 milionów lat temu gady wykazywały cechy związane z asymetrią mózgu. Wygląda na to, iż funkcjonalna asymetria mózgu sięga początków istnienia kręgowców i nie jest nowym zjawskiem.
