Skład izotopowy meteorytów i planet skalistych zawiera ważne wskazówki dotyczące wczesnej historii Układu Słonecznego i procesów dotyczących powstawania planet.
Ostatnie badania pokazują, w jaki sposób meteoryty wykazują podstawową dychotomię izotopową pomiędzy grupami niewęglowodorowymi i węglanowymi, które najprawdopodobniej reprezentują materiał z wewnętrznego i zewnętrznego Układu Słonecznego.
Układ Słoneczny powstał 4,5 miliarda lat temu w wyniku grawitacyjnego załamania się molekularnego rdzenia chmury, co doprowadziło do powstania dysku gazu i pyłu. Dysk ten został ostatecznie przekształcony w układ planetarny składający się z jednej centralnej gwiazdy, Słońca, otoczonego przez cztery planety skaliste, cztery gazowe olbrzymy oraz mnóstwo mniejszych ciał, w tym asteroidy, księżyce, planety karłowate i komety.
Chociaż obserwacje astronomiczne i dynamiczne modelowanie dostarczają podstawowych informacji na temat struktury i dynamiki dysków protoplanetarnych oraz procesów akrecji planetarnej, badania nad meteorytami pozwalają na rekonstrukcję najwcześniejszej historii Układu Słonecznego z niespotykaną dotąd rozdzielczością w czasie i przestrzeni.
Większość meteorytów pochodzi od asteroid znajdujących się w głównym pasie asteroid pomiędzy Marsem i Jowiszem. Wraz z odkryciem fundamentalnej dychotomii genetycznej, połączonej z ustaleniem precyzyjnej chronologii akrecji macierzystych ciał meteorytowych, naukowcy byli w stanie stworzyć wielkoskalowe modele ewolucji dysku i formowania planety.
Zespół badawczy koncentruje się na pierwiastkach takich, jak tlen, chrom, tytan, molibden, nikiel, ruten i wolfram, które są najbardziej istotne dla definicji dychotomii NC-CC. Zapewniają one również najbardziej szczegółowy wgląd w dynamikę wczesnego Układu Słonecznego.
