Pingwiny są potomkami ptaków morskich, które straciły zdolność do latania ponad 60 milionów lat temu. Zamiast tego uzyskały one umiejętność chwtania pożywienia w oceanie. Nowa Zelandia jest kluczowym obszarem dla zrozumienia różnorodności wymarłych pingwinów, a nawet ujawniła istnienie „gigantycznych” gatunków, znacznie większych niż te, które żyją obecnie.
Te gigantyczne pingwiny różniły się od ich obecnych potomków długością przednich kończyn i wydłużonych dziobów. Zachowane tylne części nowej skamieniałości z Wyspy Północnej są również znacznie dłuższe niż w przypadku wszystkich wcześniej opisanych okazów.
Szczątki pingwinów Kawhia są przeważnie kompletne, co bardzo pomaga w rekonstrukcji ich stosunkowo długich i smukłych ciał. Niedawno odkryte skamieniałości sugerują połączenie cech starszej budowy ciała, którą można zauważyć u innych gigantycznych pingwinów z okresu eocenowo-oligocenowego. Widać u nich również cechy, które można zaobserwować u pingwinów z gatunku Kairuku.
Do tej pory większość gigantycznych pingwinów znalezionych w Nowej Zelandii została odkryta na Wyspie Południowej. Ta skamielina została znaleziona w mulistym kamieniu oligocenowym z Wyspy Północnej i obecnie stanowi najbardziej kompletny przedpleistocenowy szkielet kręgowca znaleziony w tym regionie.
