Czego to ludzie nie wymyślą, żeby utrzymać się niskim kosztem w formie? Jedną z takich rzeczy była dieta zwana intermittent fasting, czyli zwyczajnej, regularnej głodówki, której przyjrzały się dwa nowe badania.
Te zapewniają wgląd w długoterminowe skutki przerywanego postu (intermittent fasting) na zdrowie ludzkie. Wcześniejsze badania sugerują, że post tylko przez jeden dzień w ciągu wielu lat może wydłużyć żywotność i poprawić zdrowie układu sercowo-naczyniowego, ale jak zwykle te nowe są pełne ostrzeżeń.
Zanim jednak przejdziemy do nich, sugeruję zapoznanie się ze świetnym materiałem, który wyjaśnia tę dietę. W skrócie jednak mowa o obraniu godzinowego okienka (często dziennego), w którym się albo nie je, albo wręcz przeciwnie. Przykładowo niektórzy rozkładają to w dobie na 16 godzin niejedzenia i 8 godzin spożywania.
Jedno z tych kluczowych pytań, na które nie udzielono odpowiedzi, dotyczy długoterminowego wpływu diety na czczo na ludzkie ciało. Chociaż przeprowadzono wiele badań na zwierzętach badających biologiczne skutki postu oraz kilka krótkoterminowych badań na ludziach dotyczących ostrych skutków, naukowcy nie wiedzą, co dzieje się z ludzkim ciałem, gdy konsekwentnie przechodzi okresowe posty przez kilka lat.
Aby spróbować określić długoterminowe skutki postu na ludzkim ciele, zespół naukowców z Intermountain Healthcare Heart Institute w Salt Lake City w stanie Utah, śledził ponad 2000 pacjentów przez prawie pięć lat. Tych włączono do badania podczas zabiegu cewnikowania serca, a następnie obserwowano w celu ustalenia długoterminowego stanu zdrowia sercowo-naczyniowego i ogólnej śmiertelności.
Unikalną częścią badań był fakt, że duża część kohorty była członkami Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Jednym z typowych zachowań tego ugrupowania religijnego jest post przez maksymalnie 24 godziny w pierwszą niedzielę każdego miesiąca. Chociaż nie wszyscy współcześni wierzący angażują się w ten post, to w badaniach udało się wykazać 389 osób w comiesięcznym raporcie kohortowym przez ponad pięć lat.
Benjamin Horne, jeden z naukowców pracujących nad projektem, twierdzi, że wyniki były bardziej zaskakujące niż ktokolwiek się spodziewał. Po pięciu latach obserwacji ci rutynowi comiesięczni członkowie grupy głodowej ujawnili o 45 procent niższy wskaźnik umieralności niż osoby niebędące postami. Mowa o regularnej, nie codziennej (jak to w diecie intermittent fasting bywa), ale głodówce raz w miesiącu.
Drugie badanie długoterminowych skutków postu w zawale mięśnia sercowego i niewydolności serca ujawniło interesująco niezgodne wyniki. Dane nie wykazały różnicy w częstości występowania zawału mięśnia sercowego (ataku serca) między osobami z grupy podejmującej i niepodejmujące post. Jednak ta pierwsza wykazała 71% niższy wskaźnik niewydolności serca w porównaniu do osób, które nie pościły.
Jak uważa badacz:
Uważamy, że długoterminowy post, trwający około jednego dnia, raz w miesiącu, przez dekady, powoduje, że organizm aktywuje te korzystne mechanizmy na kilka godzin każdego dnia między kolacją a śniadaniem, kiedy zwykle tak nie jest. Te godziny gromadzą się przez długi czas i przynoszą korzyści.
Jednak Horne uczciwie uznaje ograniczenia badań swojego zespołu, akceptując wyniki czysto korelacyjne i sugerując, że możliwe są wtórne skutki psychologiczne wynikające z przerywanego postu, które mogłyby prowadzić do pozytywnych korzyści zdrowotnych widocznych w danych. Jak mówi:
Niektórzy ludzie, którzy rozpoczęli post, twierdzą, że niespodziewanie czują, że mają większą kontrolę nad swoim apetytem„Potencjalnie istnieje bezpośredni skutek między postem a wzmocnieniem umysłu, dzięki czemu ludzie mogą jeść lepszą dietę.
Konieczne są dalsze prace, aby lepiej wyjaśnić długoterminowe skutki przerywanego postu, a więc diety intermittent fasting na zdrowie ludzkie, ale jednym z intrygujących implikacji wynikających z tych badań są możliwe korzyści zdrowotne wynikające z tak minimalnej interwencji, jak post na jeden dzień w miesiącu.
