Głębinowe stworzenia mogą budzić przerażenie, ale są przy tym niezwykle fascynujące. Nie inaczej jest w przypadku ryby, która osiąga dojrzałość płciową dopiero w okolicach 50. roku życia.
Zespół francuskich badaczy odkrył, iż przedstawiciele rodziny zwanej celakantokształtnymi (choć niektórzy zaliczają ich do Latimeriidae) mogą żyć około stu lat. Ustalenia na ten temat, dostępne na łamach Current Biology, sugerują, że przez długi czas ryby te były znane jedynie na podstawie skamieniałości. Pierwotnie posądzano je bowiem o wyginięcie, do którego miało dojść około 66 milionów lat temu. W 1938 roku okazało się jednak, iż te tzw. latimerie nadal zamieszkują naszą planetę.
Czytaj też: Jaka jest największa ryba słodkowodna na świecie?
Szczególnie zaskakujący może wydać się fakt, iż przełomowe w nowych badaniach były… łuski. Ich rozwój przypada na każdy rok życia ryby, dlatego funkcjonują niczym słoje odpowiadające wiekowi drzew. Szerokość tych łusek może więc posłużyć do określenia, ile lat ma dane zwierzę. W ten sposób autorzy badania doszli do przełomowej informacji: latimerie wcale nie żyją 20 lat, tak jak przypuszczano wcześniej. Mogą osiągać nawet 100 lat! Ich dojrzałość płciowa jest przy tym niezwykle przesunięta, bo pojawia się dopiero w okolicach 50. roku życia.
Ryba przynależąca do rzędu celakantokształtnych osiąga dojrzałość płciową dopiero w okolicach 50. roku życia
Jakby przytoczone wyniki nie robiły na Was wrażenia, to warto dodać, jak długa jest ciąża u ryb z rzędu celakantokształtnych. Trwa ona pięć lat, co może zaskakiwać, szczególnie jeśli porównać ten rezultat do osiąganych przez ssaki. Ciąża u ludzi trwa zazwyczaj 9 miesięcy, podczas gdy rekordzista wśród ssaków, czyli samica słonia indyjskiego, potrafi nosić swoje potomstwo przez 22 miesiące. Latimerie nie tylko późno przychodzą na świat, ale przy tym późno go opuszczają. W międzyczasie muszą bardzo długo czekać na osiągnięcie dojrzałości płciowej.
Czytaj też: Ten robot może zmienić wszystko, co wiemy o głębinowych formach życia
I choć latimerie są uznawane za żywe skamieniałości, to pojawiają się też głosy sceptycyzmu wobec tego typu teorii. Jest to następstwem zaobserwowanych zmian, które pojawiły się u nich w toku ewolucji. W porównaniu do okazów sprzed milionów lat, te żyjące współcześnie przeszły szereg modyfikacji, między innymi w obrębie płetw. Opisywane zwierzęta są jednocześnie prawdziwymi genetycznymi mieszankami. Część ich cech odpowiada czworonogom, podczas gdy inne są charakterystyczne dla tzw. dwudysznych.
