Cassiopeia A to pozostałość po supernowej znajdująca się na terenie gwiazdozbioru Kasjopei. Jest ona oddalona o ok. 11 tysięcy lat świetlnych od Ziemi, a uwagę naukowców przykuły tamtejsze pozostałości w postaci tytanu.
Obserwacje tej struktury zostały przeprowadzone przez astronomów z NASA, którzy korzystali z Obserwatorium Rentgenowskiego Chandra w latach 2000-2018. Naukowcy niedawno rozpoczęli analizę ogromnej ilości danych, a wszystko po to, by lepiej zrozumieć istotę wspomnianej supernowej – a w zasadzie jej pozostałości.
Czytaj też: Ziemia przebija się właśnie przez pozostałości po supernowych
Co ciekawe, Cassiopeia A to najsilniejsze astronomiczne źródło radiowe tuż po Słońcu. Jeśli chodzi o budowę, to składa się z gigantycznych rozmiarów bańki wypełnionej rozszerzającym się, gorącym gazem. Szczególnie interesujący wydaje się fakt, iż obiekt ten ma zaledwie 340 lat, co czyni go najmłodszą pozostałością po supernowej, jaką kiedykolwiek zaobserwowali naukowcy. W praktyce oznacza to, że światło pochodzące z tego kosmicznego wybuchu dotarło do Ziemi pod koniec XVI wieku.
Supernowa Cassiopeia A znajduje się ok. 11 tysięcy lat świetlnych od Ziemi
Nowe badania na temat tego obiektu zostały opisane na łamach Nature i odnoszą się do faktu, że w obrębie opisywanej supernowej wykryto tytan i chrom, a także żelazo, które już wcześniej zostało zaobserwowane przez teleskopy. Sygnatury tytanu nigdy wcześniej nie zostały jednak znalezione w obrębie supernowej, co w tym przypadku było możliwe dzięki niezwykle dokładnym obrazom uwiecznionym przez Obserwatorium Chandra.
Czytaj też: Rzadka supernowa prawdopodobnie ukrywa się na terenie Drogi Mlecznej
Kiedy gwiazda przekształca się w gwiazdę neutronową, powstała w ten sposób fala uderzeniowa prowadzi do tworzenia nowych pierwiastków za sprawą zachodzących reakcji jądrowych. Z przeprowadzonych niedawno symulacji wynika, iż eksplozja, do której doszło na terenie gwiazdozbioru Kasjopei, najprawdopodobniej była napędzana przez neutrina.
Dalsze analizy tej kwestii mogą wreszcie wyjaśnić, w jakich dokładnie okolicznościach dochodzi do powstawania supernowych. W tym przypadku ilość tytanu powstałego w ramach tej pojedynczej supernowej jest większa, niż całkowita masa naszej planety, co pokazuje, o jak ogromnej skali zjawiska możemy mówić.
