Archeolodzy dokonali w Chinach niezwykle rzadkiego znaleziska. Odkryli bowiem ludzki szkielet z nietypową formą karłowatości.
Szkielet został pierwotnie znaleziony w miejscu pochówku w pobliżu Rzeki Żółtej w środkowo-wschodnich Chinach, wraz z innymi szczątkami ludzi, którzy żyli między 3300 a 2900 rokiem p.n.e. Wszystkie szkielety znajdowały się z rękami umieszczonymi na ich ciałach, z wyjątkiem jednego, którego ręce były schowane za plecami. Kości tego szkieletu okazały się krótkie i słabe w porównaniu z innymi. Po bliższym przyjrzeniu się archeolodzy zdiagnozowali u młodej osoby dorosłej dysplazję szkieletową, znaną również jako karłowatość.
Tego typu schorzenia mają tendencję do zakłócania rozwoju kości, powodując wzrost osobników do poziomu niższego niż przeciętny. Dysplazja szkieletowa jest dość rzadka u współczesnych ludzi, i występuje w przypadku średnio 3,22 na każde 10 000 urodzeń. Jeśli chodzi o archeologię, to do tej pory odkryto mniej niż 40 tego typu przypadków. Spośród nich większość stanowi stosunkowo powszechną formę karłowatości zwaną achondroplazją, co powoduje, że kończyny rosną nieproporcjonalnie krócej niż głowa i tułów.
Jednak archeolodzy z miejsca pochówku szybko zorientowali się, że natknęli się na jeszcze rzadsze znalezisko. Podczas gdy kończyny szkieletu wydawały się krótkie, kości głowy i tułowia również wyglądały na małe. Sądząc po zębach szkieletu, zespół ustalił, że szczątki należały do młodego dorosłego człowieka, ale pełnoletnie kości kończyn szkieletu pozostały niewykorzystane. Autorzy zdiagnozowali szkielet neolityczny z chorobą znaną jako „proporcjonalny karłowatość”, rzadko spotykaną zarówno w archeologicznych, jak i w żywych populacjach ludzkich.
Zespół stwierdził, że niski wzrost szkieletu wynikał z dziecięcej niedoczynności przysadki i niedoczynności tarczycy. Oba gruczoły kierują zachowaniem hormonów w całym organizmie, a bez ich działania, tkanki i narządy ciała mogą nie rosnąć tak, jak powinny. Stan ten może hamować rozwój kości, poznawczy oraz funkcji serca i płuc.
W przeciwieństwie do achondroplazji, która zazwyczaj powstaje w wyniku mutacji genetycznej, uważa się, że dysfunkcja tarczycy i przysadki mózgowej jest związana z brakiem niezbędnych składników odżywczych, takich jak jod. Wskaźniki niedoczynności tarczycy pozostają wyższe w Chinach niż w USA, częściowo z powodu faktu, że wielu Chińczyków nadal stosuje dietę ubogą w jod.
