Petr Plecháč wykorzystał uczenie maszynowe do szkolenia algorytmu na temat dzieł Szekspira i innego pisarza o nazwisku John Fletcher. Badacze zaczęli spekulować na temat możliwości wspólnego autorstwa, a Plecháč uważa, że potwierdził tę teorię.
Uczeni zawsze wiedzieli, że po śmierci Szekspira zastąpił go Fletcher. Fakt, że z łatwością zmieniono Fletchera na Szekspira, sugerował, że obaj mężczyźni zajmowali podobną niszę pod względem stylu pisania i atrakcyjności dla publiczności. Co ciekawe, Fletcher spędził większość swojej kariery pracując również z kilkoma innymi pisarzami.
W 1850 roku, uczony James Spedding przedstawił swoją teorię – jego zdaniem Szekspir współpracował z Fletcherem w szczególności w sprawie „Henryka VIII”. Spedding przytoczył przykłady sformułowań, które tworzą pisarski „odcisk palca”. Naukowiec powiedział, że dwie osoby pracowały nad jednym z tekstów.
W 1980 roku uczony o nazwisku Thomas Merriam opublikował analizę statystyczną Henryka VIII. Płynące z niej wnioski potwierdzały ustalenia Speddinga sprzed 120 lat, jednocześnie sugerując pewne zmiany.
Teraz Plecháč wprowadził do algorytmu prace Szekspira, które zostały napisane w pełni samodzielnie oraz prace Fletchera. Algorytm następnie „nakarmiono” Henrykiem VIII. Każdy fragment miał być oceaniony jako „szekspirowski” lub „nieszekspirowski”.
Plecháč wykluczył przy okazji drugiego, długo podejrzewanego współpracownika Szekspira o nazwisku Philip Massinger. Jest więcej teorii nie tylko o współpracownikach Szekspira, ale także o tym, czy Szekspir w ogóle napisał swoje dzieła. Wygląda jednak na to, że słynny pisarz nie w pełni samodzielnie tworzył słynne teksty.
