Z reguły nie poświęcamy wiele uwagi betonowi, ale od czasu do czasu warto rzucić okiem na to, dzięki czemu stawiamy tak wysokie budynki. Zwłaszcza że na horyzoncie jest jego „nowa generacja”.
Sam w sobie beton jest mieszanką cementu, kruszywa i wody, a momentami nawet włókien stalowych dla większej wytrzymałości. Chociaż nie sprawia wrażenia czegoś, co jest szczególnie nieekologiczne, to prawda jest zupełnie inna. Przykładowo produkcja tradycyjnego cementu portlandzkiego jest tamtejszym głównym źródłem emisji gazów cieplarnianych i w ten właśnie problem uderza Amir Hajiesmaeili swoim eksperymentalnym materiałem budowlanym.
Zamiast zwykłych włókien stalowych, jego dzieło zawiera włókna wykonane z bardzo sztywnego rodzaju polietylenu. Zapewniają one nie tylko takie same wsparcie strukturalne, jak włókna stalowe, ale również bardzo dobrze przylegają do cementu. W rezultacie potrzeba około połowy jego zwykłej i tradycyjnej proporcji, którą zastępuje się łatwiej dostępnym wapieniem.
W rzeczywistości Hajiesmaeili twierdzi, że produkcja jego ultra-wysokowydajnego betonu zbrojonego włóknem (w skrócie – UHPFRC) uwalnia 60 do 70 procent mniej dwutlenku węgla niż produkcja obecnych odpowiedników mieszanek betonowych z włókna stalowego. Jako dodatkowy bonus materiał jest podobno o 10 procent lżejszy.
Plany wymagają teraz, aby beton UHPFRC ujrzał swoje pierwsze zastosowanie w świecie rzeczywistym w przyszłym roku, kiedy będzie używany do wzmocnienia mostu.
