Nowa wizualizacja czarnej dziury ilustruje, jak jej grawitacja zniekształca naszą perspektywę. Wizualizacja symuluje wygląd czarnej dziury, w której opadająca materia tworzy cienką, gorącą strukturę zwaną dyskiem akrecyjnym. Potężna grawitacja czarnej dziury zakrzywia światło emitowane przez różne obszary dysku, tworząc ten zniekształcony wygląd.
Jasne węzły stale tworzą się i rozpraszają w dysku. W pobliżu czarnej dziury gaz orbituje z prędkością zbliżoną do prędkości światła, podczas gdy zewnętrzne części obracają się nieco wolniej. Różnica ta rozciąga i przecina jasne węzły, tworząc jasne i ciemne pasy na dysku.
Czytaj też: Ta czarna dziura spożywa trzy posiłki dziennie
Patrząc z boku, dysk wygląda jaśniej po lewej niż po prawej stronie. Świecący gaz po lewej stronie dysku porusza się w naszym kierunku tak szybko, że efekty względności Einsteina zwiększają jego jasność. Asymetria ta znika, gdy widzimy dysk zwrócony „twarzą w twarz”, ponieważ z tej perspektywy żaden z materiałów nie porusza się wzdłuż naszej linii wzroku.
Najbliżej czarnej dziury, grawitacyjne zginanie światła powoduje, że możemy zobaczyć spodnią stronę dysku. Ten tak zwany „pierścień fotonowy” składa się z wielu pierścieni, które stopniowo zanikają i stają się słabsze od światła, które okrąża czarną dziurę. Ponieważ czarna dziura stworzona podczas symulacji jest sferyczna, pierścień fotonowy wygląda niemal na okrągły i identyczny pod każdym kątem widzenia. Wewnątrz pierścienia znajduje się cień czarnej dziury – obszar w przybliżeniu dwukrotnie większy od horyzontu zdarzeń.
[Źródło: phys.org; grafika: Jeremy Schnittman]
Czytaj też: Czarna dziura w centrum naszej galaktyki pochłania coraz więcej materii
