Czy chcielibyście żyć na planecie z kilkoma słońcami, księżycami, czy może w towarzystwie ogromnych planet? Jedno jest pewne – wtedy niebo nabrałoby zupełnie nowego charakteru.
Dziś przyjrzymy się nowym badaniom prowadzonym przez Stephena Kane’a, profesora astrofizyki planetarnej na UC Riverside, który wziął pod lupę planety w układzie planetarnym o nazwie HR 5183. Ten znajduje się od nas w odległości około 103 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Panny. To tam odkryto ekscentryczną gigantyczną planetę na początku tego roku.
Zwykle same planety krążą wokół swoich gwiazd po mniej więcej okrągłej trajektorii. Jednak czasami planety te przechodzą zbyt blisko siebie i zbijają się z kursu. Może to spowodować powstanie planety z orbitą eliptyczną lub „ekscentryczną” i doprowadzić do poważnych zmian na mniejszych ciałach niebieskich, ale astronomowie wierzą, że duże planety na stabilnych, okrągłych orbitach wokół naszego Słońca (np. Jowisz) chronią nas przed obiektami kosmicznymi, które w przeciwnym razie uderzyłyby w Ziemię.
Kwestionując to założenie, Sarah Blunt, astronom Kane i Caltech, przetestowała stabilność planety podobnej do Ziemi w układzie słonecznym HR 5183. Ich prace modelarskie zostały udokumentowane w artykule opublikowanym w czasopiśmie Astronomical Journal, a owoc tej pracy widzimy poniżej:
Kane i Blunt obliczyli przyciąganie grawitacyjne gigantycznej planety do analogowego zachowania Ziemi, kiedy okrążały Słońce:
W tych symulacjach gigantyczna planeta często miała katastrofalny wpływ na bliźniaczą Ziemię, w wielu przypadkach całkowicie wyrzucając ją z Układu Słonecznego.
Zanim by to jednak nastąpiło, mielibyśmy świetny widok na nocne niebo z wielkim jasnym punktem, którego tutaj porównano do Wenus.
