Naukowcy mają nadzieję, że synchrotron – który wykorzystuje moc elektronów do wykonywania skanów – może zakończyć wieloletnie badania związane z rozszyfrowaniem historycznych artefaktów należących do Institut de France.
Wydawać by się mogło, że do odczytania papirusu wystarczy rozwinięcie go. Ale tych zwojów nie da się rozwinąć, ponieważ karbonizacja sprawia, że są one bardzo kruche, a jakikolwiek manewry mogłyby je całkowicie zniszczyć. Zamiast tego, pracownicy placówki Diamond korzystają ze swego rodzaju mikroskop, który wytwarza światło 10 miliardów razy jaśniejsze niż Słońce. Urządzenie pozwala naukowcom badać wszystko, od skamieniałości i silników odrzutowych po wirusy oraz szczepionki.
Czytaj też: Archeologowie znaleźli dowody na podbój Jerozolimy przez Babilończyków
Zwoje zostały odkryte w latach 1752-1754 podczas wykopalisk na terenie Herkulanum w pobliżu Zatoki Neapolitańskiej w południowych Włoszech. Znaleziska dokonano w domu, który prawdopodobnie należał do rodziny Juliusza Cezara. W przeciwieństwie do Pompejów, które zostały spustoszone podczas erupcji Wezuwiusza w 79 roku, Herkulanum „zaatakowała” chmura, która pokryła miasto popiołem, w pewnym stopniu wszystko konserwując. Jeden z domów mieścił bibliotekę zawierającą ponad 1800 zwojów tekstu.
W 1802 r. sześć z tych zwojów zostało przekazanych przez króla Neapolu Napoleonowi Bonaparte, który powierzył je bibliotece Institut de France w Paryżu. Ale ich rozwinięcie i odczytanie okazało się niemożliwe, co potwierdziły próby w 1817, a następnie w 1877 roku. Ponad sto lat później, w 1986 r., eksperci zastosowali metodę z użyciem chemikaliów, aby podzielić jeden zwój na kilkaset małych fragmentów. Z biegiem lat stosowano kolejne techniki, a ta z 2014 roku pozwoliła zidentyfikować greckie litery, które uważano za pochodzące spod pióra Filodema z Gadary, epikurejskiego filozofa.
[Źródło: digitaljournal.com]
Czytaj też: Polsko-słowacka grupa archeologiczna prowadzi przełomowe badania w Tatrach Bielskich
