W środku czarnej dziury materia jest ściśnięta tak bardzo, że wszystkie koncepcje czasu i przestrzeni całkowicie się rozpadają. Coś musi zastępować tę osobliwość, choć naukowcy (ani nikt inny) nie są do końca pewni, co.
Gdy materia jest ściskana pod ogromnym ciężarem grawitacyjnym zapadającej się gwiazdy, napotyka opór. Wszystko, co kiedykolwiek wpadło do czarnej dziury, zostaje ściśnięty w kulę naprawdę mikroskopijną, ale nie nieskończenie małą.
Czytaj też: Astronomowie wykorzystali SI. Powstała trójwymiarowa mapa kosmosu
Czytaj też: Galaktyka zaskoczyła astronomów. Jest jasna niczym kwazar
Czytaj też: Oto najszybciej wirujący biały karzeł. Astronomowie nazywają go „wampirem”
Ta odporność na dalsze ściskanie prowadzi ostatecznie do rozpadu materii, przez co czarne dziury stają się tylko tymczasowymi obiektami. Jednocześnie, ze względu na ekstremalne efekty dylatacji czasowej wokół czarnych dziur, z naszej perspektywy potrzeba miliardów, a nawet bilionów lat, aby doszło do ich zniszczenia.
Tak naprawdę nikt nie wie, co się dokładnie dzieje w centrach czarnych dziur
Być może istnieją także grawastary, czyli hipotetyczne obiekty o masie i wielkości podobnej do czarnej dziury, ale posiadające materialną powierzchnię. Niektórzy sugerują, iż grawastary są wypełnione ciemną energią, która jest odpowiedzialna m.in. za ekspansję wszechświata. Gdy materia spada na tego typu obiekty, nie jest ona w stanie przeniknąć przez horyzont zdarzeń. Ale z zewnątrz wyglądają identycznie jak czarne dziury.
Czytaj też: Astronomowie namierzyli tajemniczy, powtarzalny sygnał. Teraz znowu się pojawił
Czytaj też: Astronomowie przegapili niemal 100 gwiazd, które znajdują się tuż obok nas
Czytaj też: Sprawdźcie odkrycia astronomiczne wprost ze starożytnej Grecji
Idea jednego punktu o nieskończonej gęstości pochodzi z naszej koncepcji nieruchomych i nieobracających się czarnych dziur. Problem w tym, że w rzeczywistości jest odwrotnie. Osobliwość, rozciągnięta w pierścień, wytwarza potężną siłę odśrodkową. W ten sposób powstaje granica wewnątrz czarnej dziury, nazywana wewnętrznym horyzontem. Poza tym obszarem, promieniowanie spada do środka w kierunku osobliwości. Ale promieniowanie jest popychane przez antygrawitację, a punktem zwrotnym jest wewnętrzny horyzont. Co dzieje się dalej? Nie mamy pojęcia.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
