Śmierć gwiazdy wiąże się z wystrzeleniem przez nią części zewnętrznej powłoki. Powstałe podczas eksplozji promieniowanie gamma przemieszcza się przez wiele lat po kosmosie.
Nowe badania sugerują, że drzewa na naszej planecie mogą zawierać dowody powiązane z tymi kosmicznymi eksplozjami. Robert Brakenridge z Uniwersytetu Colorado Boulder sądzi, iż potencjalne wybuchy z przeszłości pasują do sygnatur zapisanych w słojach drzew. Ustalenia w tej sprawie ukazały się na łamach Journal of Astrobiology.
Czytaj też: Kosmiczna konstelacja budzi wątpliwości NASA. Ostrzeżenie przed katastrofą
Czytaj też: Japonia zbuduje futurystyczny port kosmiczny. Pierwsze plany robią wrażenie
Czytaj też: Egzoplaneta K2-141b to prawdopodobnie najbardziej nieprzyjazne miejsce w kosmosie
Określenie tego, jak często eksplodują gwiazdy w Drodze Mlecznej jest niełatwe. Dotychczasowe badania sugerowały, że w ciągu stulecia w naszej okolicy powinny mieć miejsce średnio 1-3 takie wydarzenia. Problem w tym, że ostatnia zaobserwowana z Ziemi supernowa miała miejsce… ponad 400 lat temu. Z drugiej strony, istnieje szansa, że dokumentacja jest niekompletna.
Słoje drzew zawierają zapisy nt. tego, co działo się za ich życia
Brakenridge i jego współpracownicy znaleźli w słojach drzew liczących ok. 40 000 lat sygnatury pochodzące z pobliskich supernowych. Co więcej, w ciągu ostatnich 15 000 lat mogły mieć miejsce co najmniej 4 silne kosmiczne eksplozje. Kluczowy w tego typu analizach jest izotop węgla-14, występujący na Ziemi w ilościach śladowych w porównaniu z innymi naturalnie występującymi izotopami węgla.
Czytaj też: Czy na Saharze rosną drzewa? SI dostarcza odpowiedzi
Czytaj też: Nie uwierzycie, jak drzewa mogą pomóc w lokalizowaniu ciał
Czytaj też: Czy dla klimatu lepsze jest chronienie lasów czy sadzenie nowych drzew?
Powstaje on w górnej części atmosfery na skutek kontaktu z promieniowaniem kosmicznym pochodzącym z kosmosu. Kiedy te wnikają do atmosfery, oddziałują z napotkanymi atomami azotu, wywołując reakcję jądrową, która wytwarza radiowęgiel. Ponieważ promienie kosmiczne stale przepływają przez przestrzeń kosmiczną, ilość powstającego radiowęglowodoru jest na Ziemi stosunkowo stała.
Eksplozje supernowych zapisują się m.in. za sprawą węgla-14
Aby przetestować hipotezę nt. korelacji pomiędzy supernową a zapisem w słojach drzew, naukowcy sprawdzili kilka znanych wydarzeń kosmicznych. Supernowa Vela, która eksplodowała około 12 300 lat temu w odległości 800 lat świetlnych od Ziemi, odpowiadała 3% wzrostowi stężenia węgla-14 w drzewach. Supernowa G114.3+00.3, która eksplodowała około 7700 lat temu w odległości 2300 lat świetlnych od Ziemi, odpowiadała 2-procentowemu wzrostowi. Oczywiście potrzeba więcej dowodów, lecz pierwsze rezultaty wydają się potwierdzać słuszność przytoczonego twierdzenia.
