Reklama
aplikuj.pl

Powierzchnia Księżyca jest niezwykle zniszczona

Odkąd Księżyc uformował się 4,3 miliarda lat temu, wiele asteroid spowodowało powstanie kraterów i „zarysowań” na powierzchni naszego naturalnego satelity. Szkody sięgają jednak znacznie głębiej, ponieważ pęknięcia mają nawet 20 kilometrów głębokości. 

Chociaż kratery księżycowe zostały dobrze udokumentowane, naukowcy posiadali niewiele informacji o górnym obszarze skorupy Księżyca, zwanym megaregolitem. W nowym badaniu symulacje komputerowe wykazały, że uderzenia pojedynczych obiektów mogą rozszczepić tę skorupę na bloki o szerokości około 1 metra i stworzyć pęknięcia powierzchniowe, które rozciągają się na setki kilometrów. Sugeruje to, że znaczna część szczelin w megaregolicie mogła pochodzić z pojedynczych uderzeń, niszcząc tę warstwę już na początku istnienia Srebrnego globu.

Czytaj też: Izraelski lądownik rozbił się o powierzchnię Księżyca

Dane zebrane w czasie misji GRAIL pokazały, że skorupa Księżyca jest znacznie mniej gęsta niż oczekiwano. Korzystając z symulacji, autorzy badania odkryli, że uderzenie obiektu o średnicy zaledwie 1 km mogło spowodować pęknięcia sięgające głębokości 20 kilometrów. Po zderzeniach z obiektami o średnicy 10 km pęknięcia sięgały podobnych głębokości, ale były jednocześnie znacznie szersze.

Naukowcy wykorzystali również symulacje do zbadania, w jaki sposób podobne oddziaływania mogą wpłynąć na Ziemię. Nasza planeta również miała do czynienia z asteroidami, a badacze odkryli, że grawitacja odegrała ważną rolę jeśli chodzi o ilość i rozmiar pęknięć. W warunkach o większej grawitacji – takich jak na Ziemi – powierzchnia w symulacjach doznała mniej szkód spowodowanych uderzeniami. Z kolei mniejsza grawitacja oznaczała, że ​​powierzchnia doznała większych uszkodzeń. To wyjaśnia, dlaczego uderzenia na Księżycu tworzyły pęknięcia powierzchniowe, które sięgają głębiej niż te w przypadku Ziemi.

Stworzenie bardziej szczegółowego obrazu megaregolitu pomoże naukowcom lepiej zrozumieć, w jaki sposób ten region przewodzi ciepło. Może to dostarczyć wskazów dotyczących tworzenia innych księżyców, a nawet planet.

[Źródło: livescience.com; grafika: NASA]

Czytaj też: Lockheed Martin umieści do 2024 roku człowieka na Księżycu