Kiedy wiatr gwiazdowy, czyli naładowane cząstki emitowane przez gwiazdę, uderza w pole magnetyczne planety, zmiana jego prędkości może „zapisać” się w emisjach radiowych.
Takie zjawisko dotyczy również Ziemi, która czasem „ściera” się z wiatrem wytwarzanym przez Słońce. Powstające wtedy sygnały rozchodzą się po całym Układzie Słonecznym, a my sami wykrywamy podobne emisje z innych obiektów krążących wokół naszej gwiazdy.
Czytaj też: Niezwykle ciemna egzoplaneta przestanie wkrótce istnieć. Co ją czeka?
Czytaj też: Jak szuka się egzoplanet?
Czytaj też: Egzoplaneta K2-141b to prawdopodobnie najbardziej nieprzyjazne miejsce w kosmosie
Kilka lat temu rozpoczęło się działanie programu BOREALIS. Związani z nim badacze przetestowali go na przykładzie Jowisza, a następnie obliczyli, jak wyglądałyby te same emisje, gdyby Jowisz znajdował się znacznie dalej.
Sygnał radiowy egzoplanety Tau Boötis b jest pierwszym, którego wykrycie oficjalnie udokumentowano
Opublikowany w tej sprawie artykuł, dostępny na łamach Astronomy & Astrophysics, sugeruje, że zespół badawczy postanowił przetestować opracowaną metodę, używając radioteleskopu LOFAR. Za jego pomocą naukowcy przeprowadzili obserwacje trzech egzoplanet: Ypsilon Andromedae, Tau Boötis b oraz krążącej wokół gwiazdy zwanej Copernicus.
Czytaj też: Istnienie kosmitów? Astronomowie nie mają wątpliwości
Czytaj też: Trwa wyścig o kontakt z kosmitami
Czytaj też: Poszukiwacze kosmitów przeszukali 10 mln układów. Poznaliśmy wyniki ich działań
Tylko w jednym przypadku udało się wykryć sygnał radiowy, który pochodził z układu Tau Boötis. Mieścił się on w częstotliwości 14-21 MHz i prawdopodobnie pochodzi od tamtejszego gorącego Jowisza. Tau Boötis b krąży wokół podwójnego układu gwiazd, a pokonanie orbity zajmuje tej planecie nieco ponad 3 dni.
