Jak wynika z nowych badań, para wodna, która prawdopodobnie ulatuje w przestrzeń kosmiczną z powierzchni księżyca Jowisza, może pochodzić z wnętrza skorupy lodowej.
Opracowany na potrzeby analiz model opisuje proces, w którym solanka, czyli woda wzbogacona w sól, przemieszcza się w obrębie skorupy Europy i tworzy kieszenie wypełnione płynem. Przez długi czas sądzono, że wgląd w aktywność i skład lodu pokrywającego tamtejszy ocean może wyjaśnić, czy znajdują się w nim składniki niezbędne do utrzymania życia.
Czytaj też: Poszukiwania życia pozaziemskiego? Księżyc może być naszą tajną bronią
Czytaj też: Czy życie pozaziemskie może ukrywać się w gwiazdach?
Czytaj też: Szukamy życia pozaziemskiego na niewłaściwych obiektach
Nowe ustalenia w pewnym sensie studzą emocje, ponieważ sugerują istnienie kolejnego scenariusza. W jego ramach para wodna miałaby pochodzić ze zbiorników obecnych w lodowej skorupie, a nie z wody wyrzucanej z ukrytego poniżej oceanu. Źródło tych obłoków jest ważne, ponieważ największe szanse na istnienie życia na Europie dawałby rozległy, głęboki ocean. Odpowiednich składników, podobnie jak na Ziemi, mogłyby wtedy dostarczać lokalne kominy hydrotermalne.
Woda na Europie może pochodzić z ogromnego oceanu lub niewielkich kieszeni wypełnionych solanką
Aby dojść do przytoczonych wniosków, autorzy badania przeanalizowali zdjęcia wykonane przez sondę Galileo. Ich szczególną uwagę przykuł lodowy krater Manannán mający niemal 30 kilometrów średnicy. Do jego powstania najprawdopodobniej doprowadziło uderzenie kosmicznego obiektu, dlatego naukowcy chcieli zrozumieć, jak taka kolizja mogłaby się przełożyć na obserwowane do dziś emisje pary wodnej.
Czytaj też: Obserwatorium poszukujące życia pozaziemskiego uległo uszkodzeniu
Czytaj też: Życie pozaziemskie może zniszczyć naszą cywilizację. I to nie za sprawą zaawansowanej technologii
Czytaj też: Teleskop Hubble’a dokonał przełomu w poszukiwaniu życia pozaziemskiego
Model sugeruje, że w powstałym kraterze pojawiła się solanka – kiedy zaczęła zamarzać, pojawiło się ciśnienie, które ostatecznie doprowadziło do powstania wysokiego na 1,6 km słupa złożonego z wody. Z drugiej strony, tego typu ustalenia nie pasują do innych obłoków, które również zaobserwowano na powierzchni Europy.
